Γήπεδο Χωράφας ή αλλιώς...κινέζικη λεωφόρος

Του Γιάννη Κόλλια

Σε αυτό το άρθρο δεν έχω στόχο να θίξω κανέναν και ούτε να κάνω αντιπολίτευση στον δήμο.

Πιο πολύ είναι μία προσωπική μου μαρτυρία από έναν χώρο που περνώ κάποιες ώρες την εβδομάδα και θα ήθελα σαν δημότης Περιστερίου και δημοσιογράφος να περιγράψω- καταθέσω το βίωμά σε αυτόν.

Είμαι Περιστεριώτης. Από μικρός έτρεχα στη Χωράφα. Τότε πιο πολύ το τρέξιμο ήταν παιχνίδι. Μεγάλωσα, οι δουλειές με ταξίδεψαν μακριά από το Περιστέρι, όμως δε σταμάτησα ποτά να αθλούμαι. Όταν γύρισα στο Περιστέρι, αρχές του ’15 ξανασυνάντησα την παλιά μου Χωράφα, με την οποία με συνέδεαν μνήμες των εφηβικών μου χρόνων. Ξαναξεκίνησα να προπονούμαι στα παλιά μου λημέρια. Χάρηκα όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι «συνοδοιπόροι» που αθλούνται στο γήπεδο της Χωράφας, όταν το 2018 -εάν θυμάμαι καλά- ο δήμος ανακαίνισε το παλιό στάδιο, άλλαξε τα κατεστραμμένα καθίσματα στις κερκίδες, τον χλοοτάπητα, γενικότερα σουλούπωσε το γήπεδο και πλέον ήταν σαν καινούργιο. Στενοχωρήθηκα όμως επειδή το ταρτάν του στίβου δεν ξηλώθηκε και δεν τοποθετήθηκε καινούργιο στη θέση του παλιού φθαρμένου. Μόνο σε μερικά σημεία που ήταν εντελώς κατεστραμμένο τοποθετήθηκαν μπαλώματα. Όμως η Χωράφα πλέον δεν είναι για αθλητές ταχύτητας. Είναι ένα γήπεδο παιδική χαρά. Και εξηγούμαι: Και ενώ τα 3 πρώτα κουλουάρ (στίβος) θα έπρεπε να είναι ελεύθερα για τους αθλητές του στίβου και για όσους θα ήθελαν να τρέξουν, είναι μόνιμα κατειλημμένα από περιπατητές, ανθρώπους όλων των ηλικιών, που καθιστούν απαγορευτική την προπόνηση για έναν αθλητή. Δεν κατηγορώ τους περιπατητές, και περισσότερο τους παππούδες και τις γιαγιάδες, απεναντίας χαίρομαι που κάνουν προσπάθειες να αθληθούν. Απλά όπως και σε άλλα γήπεδα, μήπως θα έπρεπε να μπουν κανόνες όπως: τα δύο πρώτα κουλουάρ να είναι μόνο για αυτούς που τρέχουν και τα άλλα για περιπατητές; Επίσης ο δήμος τι θα έλεγε να δει ζεστά το θέμα με την αντικατάσταση του δαπέδου του στίβου; Έχει φθαρεί τόσο που σε μερικά σημεία γίνεται επικίνδυνο. Δεν υπάρχουν δε και άλλα στάδια στο Περιστέρι. Είμαστε τέταρτος δήμος σε πληθυσμό πανελλαδικά. Και επιτέλους ο δήμος Πετρούπολης να αποπερατώσει το στάδιο της πόλης, μπας και δούμε εμείς στο Περιστέρι μια άσπρη μέρα. Γιατί ένα στάδιο για ολόκληρο Περιστέρι και τη μισή Πετρούπολη είναι δύσκολο να είναι λειτουργικό. Είναι μέρες, τα απογεύματα κοντά στη δύση του ήλιου, και όταν έχει καλό καιρό (από την άνοιξη μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου) που η Χωράφα θυμίζει κινέζικη λεωφόρο. Που για να κάνεις τζόκινγκ, πρέπει να κάνεις μόνιμα ζικ ζακ μέσα στους πολυπληθείς περιπατητές.

Δεν ξέρω αν θα αλλάξει κάτι. Ίσως θα έπρεπε να κινητοποιηθούμε περισσότεροι, να μαζέψουμε ίσως υπογραφές, για να μας ακούσουν οι υπεύθυνοι. Ή ίσως να ακολουθήσω τον δρόμο που ακολούθησαν και άλλοι αθλούμενοι, να μεταναστεύω σε άλλα γήπεδα, όπως του Αιγάλεω ή του Χαϊδαρίου, όπου οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες. Ίσως το κάνω.