Του Κώστα Μπορδόκα
Ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος των δεκαετιών του ‘60 και ’70, με τον οποίο μεγάλωσαν πολλές γενιές και που συνεχίζει να μας ψυχαγωγεί μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, είναι αδιάσειστος μάρτυρας, μέσα από τα πλάνα των ταινιών του, των αλλαγών που έχει επιφέρει ο χρόνος στην εικόνα της Αθήνας και της Αττικής γενικότερα. Πόσοι από τους μεγαλύτερους που βίωσαν την εποχή, δε νοιώθουν νοσταλγία, βλέποντας στην οθόνη τα μικρά σπιτάκια, με τις αυλές, τις οικογενειακές και φιλικές συγκεντρώσεις, την παλιά γειτονιά με τα χρυσάνθεμα και τα καναρίνια στα κλουβιά, εκεί που ο γείτονας νοιαζόταν για τον διπλανό του και δεν είχε ακόμη απομονωθεί στα τσιμεντένια διαμερίσματα;
Έτσι και για την Πετρούπολη του 1972, μέσα από τα πλάνα μιας ταινίας με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο, ξεπροβάλλουν εικόνες για το πώς ήταν τότε και το πόσο άλλαξε.
«Θανάση, πάρε τ’ όπλο σου»
Είναι μία από τις δημοφιλέστερες ταινίες του Θανάση Βέγγου και μία από τις πιο διακεκριμένες του σκηνοθέτη Ντίνου Κατσουρίδη, με 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, το 1972 (Α' Ανδρικού Ρόλου, στον Θανάση Βέγγο και Τιμητική Διάκριση για τα σκηνικά στον Τάσο Ζωγράφο). Ο λόγος για την ταινία «Θανάση, πάρε τ' όπλο σου», που προβλήθηκε την ίδια χρονιά.
Το «Θανάση πάρε τ’ όπλο σου» προβλήθηκε τη σεζόν 1972-73, στις αίθουσες των κινηματογράφων Αθηνών, Πειραιώς και προαστίων και έκοψε 199.577 εισιτήρια. Τη σεζόν εκείνη κυκλοφόρησαν 62 ταινίες, με την εν λόγω, να καταλαμβάνει τη 2η θέση, στη σχετική λίστα. Στην ταινία ακούγεται το τραγούδι "Μινόρε της Αυγής". Η ταινία κυκλοφόρησε σε περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν υπό δικτατορικό καθεστώς. Ο σκηνοθέτης, Ντίνος Κατσουρίδης, είχε και σε προηγούμενη ταινία του (Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;) έντονα αντιχουντικά μηνύματα. Ο ίδιος μάλιστα ο σκηνοθέτης είχε μιλήσει για τη λογοκρισία που αντιμετώπισε: «[...]Δεν μου έδωσαν ούτε έναν στρατιώτη ούτε ένα στρατιωτικό φορτηγό για την τελευταία σκηνή με τον Βέγγο σε ένα πεδίο βολής, με αποτέλεσμα στον σημερινό θεατή να φαίνεται λίγο... ξεκάρφωτη. Και η επιτροπή λογοκρισίας με ανάγκασε να ξαναγυρίσω το φινάλε για να μου δώσει άδεια προβολής».
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας είναι στην αρχή της, όταν ο Θανάσης Βέγγος επιστρέφει στο σπίτι του, σε ένα χαμηλό σπιτάκι με μπλε παράθυρα. Αυτό το σπιτάκι στέκει ακόμη όρθιο, με έντονα βέβαια τα σημάδια του χρόνου επάνω του, σε μία γειτονιά της Πετρούπολης, στην οδό Καββαδία, απέναντι σχεδόν από την είσοδο του apolis.
Το μπλε χρώμα των παραθύρων έχει ξεθωριάσει, τα ξύλα έχουν σαπίσει και ένα συρματόπλεγμα αποτρέπει το πλησίασμα στο κτίριο. Παρόλα αυτά το μικρό σπιτάκι του Θανάση είναι ένα ταξίδι σε άλλη εποχή, ανάμεσα στις νεόδμητες πολυκατοικίες.
Το Story της ταινίας
Στην ταινία ο καλόκαρδος Θανάσης Βέγγος, οδηγός φορτηγού, βοηθά μία άγνωστη κοπέλα, η οποία δεν έχει πού να μείνει και φιλοξενείται στο σπίτι του στην οδό Καββαδία. Όμως αυτό το σπίτι το είχε χτίσει ο ίδιος σαν προίκα της αδελφής του, για τον μελλοντικό γαμπρό του, που όμως αποδείχθηκε προικοθήρας. Τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν ο γαμπρός τον πετά έξω απ’ το σπίτι, ενώ χάνει και τη δουλειά του. Δεν θα περιγράψουμε όλη την ταινία, κάνοντας spoiler σε όποιον δεν την έχει δει. Θα κλείσουμε επισημαίνοντας ότι ο ρόλος του Θανάση Βέγγου ήταν επαναστατικός σε μία δύσκολη εποχή και συμβόλιζε τον φτωχό αλλά αγωνιστή άνθρωπο που δίκαια μάχεται για το σωστό, για τον συνάνθρωπο και την επιβίωσή του. Να πούμε πως η ταινία υπάρχει ολόκληρη στο Youtube και αξίζει να τη δείτε, ειδικά για τις εικόνες από την περιοχή εκείνη της Πετρούπολης.
