Της Γιούλης Ηλιοπούλου
«Τα ταξίδια μάς κάνουν ταπεινούς. Συνειδητοποιούμε πόσο μικροσκοπικός είναι ο χώρος που καταλαμβάνουμε σ’ αυτόν τον κόσμο».
Γκυστάβ Φλωμπέρ, Γάλλος συγγραφέας (1821-1880)
Νομίζω ότι ποτέ δεν θα είχα το κουράγιο και την τόλμη να πραγματοποιήσω ένα μακρινό ταξίδι με μηχανή. Γι’ αυτό όταν έμαθα για το τόλμημα του Γιάννη Νύκταρη και της παρέας του, ήξερα αναμφισβήτητα ποιο θα είναι ένα από τα επόμενα «λαβράκια» μου και σαφώς ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα. Τον Γιάννη Νύκταρη τον γνωρίζουμε από το μαγαζί «Fatto a mano» και το εξαιρετικό παγωτό του και έχουμε δοκιμάσει εκατοντάδες πρωτότυπες γευστικές δημιουργίες από τα χέρια του. Σε έναν κλάδο, στον οποίο ξεκίνησε πρωτοπορώντας και συνεχίζει να το κάνει, ανεβάζοντας συνεχώς τον πήχη ακόμη ψηλότερα (Για τα νέα του «γλυκά» σχέδια θα διαβάσετε όσα γράφω σε διπλανές σελίδες).
Το να κάνεις ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων, στην άλλη άκρη του κόσμου (κυριολεκτικά), οδηγώντας μία μηχανή, θέλει θάρρος, θέλει χαρακτήρα, θέλει «κότσια». Και θεμιτός θα ήταν ο κομπασμός και η υπερηφάνεια για την ολοκλήρωση ενός τέτοιου κατορθώματος.
Και όμως αυτό που συνάντησα είναι ένας άνθρωπος ταπεινός, γλυκός, χαμογελαστός. Γι’ αυτό και μου ταίριαξαν τα παραπάνω λόγια του Φλωμπέρ. Ταπεινά, με ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι αξιώθηκε να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο ταξίδι, με σεμνότητα, αλλά με τεράστια χαρά, με λάμψη στα μάτια όταν κοιτούσαμε τις εκατοντάδες φωτογραφίες, ο Γιάννης μου περιέγραψε όσα έζησε στη μακρινή Ιαπωνία και ταξίδεψα μαζί του σε ορυζώνες, μαγευτικούς κήπους, βουνά, ατελείωτα πυκνά δάση, αυτοκρατορικά παλάτια, χρώματα και εικόνες εξαιρετικής ομορφιάς. Ένιωσα ότι βλέπω κινηματογραφική ταινία.
Φυσικά, δεν είναι δυνατόν όλα αυτά να «περιχαρακωθούν» σε δύο σελίδες εφημερίδας. Θα προσπαθήσω όμως, κυρίως μέσα από τις εικόνες, να μεταφέρω στιγμές από ένα «ταξίδι ζωής», με εικόνες που «έγιναν τατουάζ μέσα στο μυαλό» όπως ακριβώς μου είπε ο ίδιος.
Το όνειρο για ένα ταξίδι στην Ιαπωνία είχε ξεκινήσει νωρίτερα, το 2019, αλλά η πανδημία του covid δεν επέτρεψε την πραγματοποίησή του (είχε ήδη αναβληθεί 4 φορές). Έτσι τον Ιούνιο του 2023 οι 4 φίλοι (από το “BMW Riders Club Hellas”) ξεκίνησαν από την Ελλάδα, νοίκιασαν μοτοσυκλέτες στο Τόκιο και για 15 ημέρες (5 στο Τόκιο και 10 στο δρόμο με τις μοτοσικλέτες) ταξίδεψαν σε μικρές και μεγάλες πόλεις της Ιαπωνίας, σε μέρη πανέμορφα και ιδιαίτερα, όπως το Κιότο, η Χιροσίμα, το Φούτζι και πολλά άλλα.
Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος: «Ήμασταν, εκτός από εμένα, οι Παναγιώτης Κυριαζής (Καβούρης), Μανώλης Σαρηγιάννης (Μανόλο), Γιώργος Μπενάρδος (Broέδρας), Σταμάτης Σταύρας (Κορνήλιος). Ο τελευταίος δυστυχώς την μέρα της αναχώρησης ακύρωσε το ταξίδι λόγω ασθένειας συγγενικού του προσώπου και μας έλειψε πολύ σε όλο το ταξίδι.
Είμαστε μια παρέα που γνωριζόμαστε 20 χρόνια έχοντας ταξιδέψει πάρα πολύ μαζί. Υπάρχει μεταξύ μας σεβασμός, αμοιβαία εμπιστοσύνη και πέρα από το ότι αγαπάμε τη μοτοσικλέτα και την αδρεναλίνη, κοινό χαρακτηριστικό μας είναι, άσχετα με το τι έχει καταφέρει ο καθένας στη ζωή του, ότι κανείς δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά και παράλληλα περνάμε φανταστικά όλοι μαζί. Οι περισσότερες από τις 15 ημέρες που διήρκεσε το ταξίδι μας ήταν με πολύ δυνατή βροχή. Επισκεφτήκαμε μεταξύ άλλων το Τόκιο, μέσα από τη θάλασσα της Ιαπωνίας πήγαμε το Tokushima island, Mikimoto island (με τα διάσημα μαργαριτάρια) Kyoto, Hiroshima, Fuji mountain, κλπ. Την οργάνωση αυτού του ταξιδιού την ανέλαβε σχεδόν εξολοκλήρου ο Μανόλο και τον ευχαριστούμε θερμά για την εκπληκτική δουλειά που έκανε!»
«Όλο αυτό είναι διαδραστικό. Σε κάθε ταξίδι παίρνω πράγματα, είναι μία νέα εμπειρία, κατακτάς ένα επίπεδο παραπάνω, γεμίζεις με εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, ερεθίσματα, δοκιμάζεις πράγματα Και όλα αυτά σε κάνουν καλύτερο. Βέβαια για μένα πάντα είναι και η αναζήτηση της γεύσης, που θα με βοηθήσει στη δουλειά μου, αλλά και στην προσωπικότητά μου» μου είπε χαρακτηριστικά. «Έχεις να αντιμετωπίσεις τόσες πολλές δυσκολίες, τις οποίες όμως επιβάλλεται να ξεπεράσεις για να φτάσεις τελικά στον στόχο. Αυτό ακριβώς είναι και ένα μάθημα ζωής, με έχει βοηθήσει πολύ στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου. Μαθαίνεις να μεγαλώνεις τα όριά σου».
Ρώτησα τον Γιάννη εάν τελικά αυτό είναι το καλύτερο ταξίδι του (Σ.Σ: Έχει ήδη ταξιδέψει σε 40 περίπου χώρες σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία και Μέση Ανατολή. Το άκουσμα είναι εντυπωσιακό: Άλπεις, Πυρηναία, Καρπάθια, Ουκρανία, Αρμενία, Καππαδοκία, Σμύρνη, Εύξεινο Πόντο, Αμερική στις γειτονιές του Μπλουζ, στο Λας Βέγκας και σε αμέτρητα άλλα μέρη). «Δεν υπάρχει καλύτερο ταξίδι, όλα είναι διαφορετικά. Το κάθε ένα έχει τη γοητεία του. Είμαι σε αναμονή για το επόμενο ταξίδι που θα είναι στη Νορβηγία του χρόνου σε 12.000 χιλιόμετρα».
Η Ιαπωνία τον γοήτευσε ιδιαίτερα. «Η Ιαπωνία είναι μία χώρα μεγάλη σε όλα, σε όλες της τις εκφάνσεις. Έχει τρομερά ενδιαφέρουσα κουζίνα ειδικά για εμένα που είναι δουλειά μου η γεύση και το φαγητό. Έχουν τρομερή προσέγγιση στην πρώτη ύλη και στον τρόπο που τη διαχειρίζονται. Φάγαμε τα πιο περίεργα φαγητά».
Αυτό όμως που τον εντυπωσίασε ακόμη περισσότερο ήταν οι ίδιοι οι Ιάπωνες. «Τον κάθε τόπο τον κάνουν οι άνθρωποι. Και οι Ιάπωνες είναι τρομερά ευγενικοί, με έμφυτη ευγένεια, έχουν έναν βαθύ σεβασμό στον συνάνθρωπό τους, είναι έτοιμοι να σε βοηθήσουν, αγαπούν και προσέχουν τη χώρα τους, είναι μετρημένοι απλοί και λιτοί. Έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς, ένα πρωτόκολλο που τηρείται αυστηρά. Είναι μία ασφαλής χώρα, οργανωμένη».
Στη συνέχεια της κουβέντας μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της οποίας βλέπαμε φανταστικές εικόνες της Ιαπωνίας –με εξαίρεση τις συγκλονιστικές εικόνες από τη Χιροσίμα και τις μνήμες από τη ρίψη της ατομικής βόμβας- έμαθα περισσότερα για το πολύ ιδιαίτερο φαγητό της μακρινής χώρας, βασισμένο στα ψαρικά και όλα όσα δίνει η θάλασσα, για τα άνοστα γλυκά της, αλλά και για το πόσο κουραστικά είναι αυτού του είδους τα ταξίδια, όταν αναγκάζεται ο αναβάτης της μηχανής να οδηγεί ατελείωτες ώρες, μέσα σε δύσκολες πολλές φορές συνθήκες. Για παράδειγμα σε αυτό τους το ταξίδι τις περισσότερες μέρες έβρεχε ασταμάτητα, κάτι που το καθιστούσε ακόμα πιο δύσκολο και με μεγαλύτερο βαθμό διακινδύνευσης.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη, αλλά θα προτιμήσω να αφήσω χώρο για τις φωτογραφίες. Η εικόνα άλλωστε μιλά πολύ περισσότερο.
Γιάννη, ευχαριστώ για το μοίρασμα του ταξιδιού σου μαζί μου και εύχομαι εις το επανιδείν, με νέες φωτογραφίες, από νέα μέρη, με νέα ανύψωση του πήχη ακόμα ψηλότερα…
