Κάθε χρόνο την πρώτη ημέρα του Απριλίου, συνηθίζουμε να λέμε ψέματα, να κοροϊδεύουμε με διάφορες φάρσες τους άλλους. Το έθιμο δεν είναι μόνο ελληνικό, αφού πρόκειται για μια συνήθεια με διάσταση παγκόσμια. Σχετικά με την καταγωγή του εθίμου υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Το πιο πιθανό είναι να μας έχει έρθει από την Ευρώπη και με 2 επικρατέστερες εκδοχές.

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, όπως αναφέρεται και στο SanSimera.gr, το έθιμο έρχεται από τη Δύση και οι ρίζες του εντοπίζονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι την Πρωταπριλιά που έφτιαχνε ο καιρός συνήθιζαν να πηγαίνουν για ψάρεμα. Όταν επέστρεφαν με άδεια χέρια, προτιμούσαν να λένε ψεύτικες ιστορίες και να αφηγούνται φανταστικές περιπέτειές τους για να δικαιολογηθούν.

Η δεύτερη εκδοχή είναι από τον Μεσαίωνα, όταν οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή το 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ’ μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει ημερολογιακά η χώρα του με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε μπλέξιμο στο λαό. Όσοι από τους πολίτες αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.

Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σ’ όλο τον κόσμο, με τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Με την εξάπλωση βεβαίως του Ίντερνετ, η Πρωταπριλιά έχει μετατραπεί σε καθημερινή πλέον «συνήθεια» και η κάθε λογής εξαπάτηση καθίσταται ευκολότερη.