Περιστέρι: Εικόνες του χθες και του σήμερα
Της Γιούλης Ηλιοπούλου
Το φωτογραφικό καρέ αποτυπώνει αλάνθαστα τη στιγμή και τη διατηρεί αναλλοίωτη μέσα στον χρόνο. Αυτό είναι και η μεγάλη γοητεία της φωτογραφίας, η αποτύπωση των στιγμών και η «μετουσίωσή» τους σε αθάνατες, απρόσβλητες από το τραχύ πέρασμα του χρόνου. Γι’ αυτό και είναι πολύ γοητευτικό να βλέπει κανείς παλιές φωτογραφίες, να βλέπει ζωντανά έργα, στιγμές, πρόσωπα που ίσως έχουν «φύγει», ίσως έχουν αλλάξει περισσότερο ή λιγότερο, αλλά που σίγουρα δεν είναι ίδια. Στη στήλη αυτή θα βλέπουμε κάθε φορά στιγμές, περιοχές, κομμάτια από την ιστορία του τόπου μας, του Περιστερίου, από το παρελθόν και δίπλα τους την εικόνα του παρόντος. Με την ευχή οι αλλαγές στην όψη (αλλά και στην ουσία) να είναι προς το καλύτερο..
Μητροπολιτικός ναός Ευαγγελίστριας
Ο κεντρικός ναός του Περιστερίου, η μητρόπολη. Τόπος συνάντησης για τους Περιστεριώτες και όχι μόνο. Θυμάμαι από μικρή που έδινα ραντεβού στην «εκκλησία» και εννοούσα την Ευαγγελίστρια. Και τώρα επειδή πλησιάζουμε στο Πάσχα, θυμάμαι να έχω περάσει δεκάδες «Αναστάσεις» στο προαύλιό της, κρατώντας τη λαμπάδα μου με χαρά, η οποία μου έφευγε βάναυσα με τις κροτίδες και τα βεγγαλικά που πάντα φοβόμουν πολύ. Πέρασαν χρόνια για να συνηθίσω αυτόν τον πόλεμο στα αυτιά μου, αλλά επέμενα στο προαύλιο της Ευαγγελίστριας μαζί με φίλους, συγγενείς και γνωστούς. Εκεί, στην εκκλησία μας.
Πλησιάζει τα 100 χρόνια
Η ιστορία της μητρόπολης του Περιστερίου πάει πολύ πίσω στον χρόνο. Όταν φτιάχτηκε η Εκκλησία, το Περιστέρι ζούσε το δικό του δράμα, με τους πρόσφυγες και τα αμέτρητα προβλήματα που αυτοί αντιμετώπιζαν. Στην περιοχή που χτίστηκε η Ευαγγελίστρια υπήρχαν γύρω γύρω προσφυγικές παράγκες. Και η ζωή δεν ήταν ρόδινη. Διαβάστε χαρακτηριστικά κομμάτι από την ομιλία του Διευθυντή της εφημερίδας «Παμπροσφυγική» (μία από τις εφημερίδες των προσφύγων που πρωτοκυκλοφόρησε το 1925) κ.Βιολάκη κατά την τελετή θεμελίωσης της εκκλησίας στις 22 Απριλίου 1928, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο του Ν. Θεοδοσίου, «Περιστέρι, η ιστορία του Τόπου, το Χρονικό των Ανθρώπων».
«Κατατίθεται σήμερον ο θεμέλιος λίθος του Ι.Ναού της Ευαγγελιστρίας Περιστερίου, όστις θα ανεγερθεί επί σχεδίου κανονικού, λιθόκτιστος, μεγαλοπρεπής, όσον δεν επιτρέπεται ίσως μεγαλοπρεπής. Τι σημαίνει, εάν οι πρόσφυγες των μεγάλων τούτων Συνοικισμών ζουν κάτω από τα άθλια ξύλινα παραπήγματα, τα οποία βλέπομεν περί ημάς; Τι σημαίνει εάν πέντε και έξ άνθρωποι είναι στοιβαγμένοι εις χώρον, όστις μόλις είναι επαρκής διά να ζήση ανέτως μία και μόνη ψυχή; Τι σημαίνει εάν η φθίσις και η ελονοσία, υποβοηθούμεναι από την ελλιπή δίαιταν, αποδεκατίζουν τον φιλογενή αισθηματικόν πληθυσμόν των μεγάλων τούτων συνοικισμών; Τίποτε από όλα αυτά δεν τον συγκινούν, δεν τον επηρεάζουν. Αρκεί να έχει την Εκκλησίαν του, όπως την παρέλαβε από τους προγόνους του, όπως την ανήγειρε μεγαλοπρεπή εις την πατρίδα του».
