Της Γιούλης Ηλιοπούλου

Συνεχίζοντας τη στήλη μας εικόνες του χθες και του σήμερα, σειρά έχει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κτίρια του Περιστερίου, το Δημαρχείο. Οι παλαιότεροι θυμούνται ακόμα τα μικρό δημαρχιακό κτίριο, με τα χαρακτηριστικά σκαλάκια μπροστά, που έδωσε τη θέση του στο νέο κτίριο- υπερπαραγωγή. Η φωτογραφία που επιλέξαμε είναι αρκετά παλιά, φαίνεται δε και επάνω του το βασιλικό στέμμα!

Το νέο δημαρχείο

Η κατεδάφιση του παλιού δημαρχείου έγινε τον Οκτώβριο του 2003. Την 31η Μαΐου 2006, έγιναν τα εγκαίνια του νέου Δημαρχιακού Μεγάρου, που κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ, μόλις σε δύο χρόνια! Ήταν μία μέρα που θα θυμόμαστε. Το νέο μεγαλοπρεπές κτίριο συγκέντρωσε τον θαυμασμό από τη μία, αλλά και κάποιες αντιρρήσεις από τους «πολέμιους» ενός τόσο μεγάλου, μοντέρνου κτιρίου, που όπως έλεγαν «δεν ταιριάζει με την προσωπικότητα της πόλης, θα ήταν πιο ταιριαστό ένα πιο κομψό, πιο elegant και πιο ταπεινό κτίριο..». Όπως και να έχουν τα πράγματα, το νέο δημαρχιακό μέγαρο έγινε χαρακτηριστικό της πόλης μας, σημείο συνάντησης και hot spot για παρέες παιδιών, με τα ποδήλατά τους, για μαμάδες με τα καροτσάκια τους, για τις χριστουγεννιάτικες και λοιπές εκδηλώσεις και συναυλίες του δήμου.

Παραθέτω τα χαρακτηριστικά λόγια του δημάρχου Ανδρέα Παχατουρίδη από την τελετή εγκαινίων: «Μεγάλο παράπονο του παρελθόντος παίρνει τέλος. Θέλω να πω σε όλους τους δημότες και τους Δημάρχους που οραματίστηκαν για να γίνει αυτό, που σήμερα αποτελεί πραγματικότητα, στον αξέχαστο Δ. Φωλόπουλο και στον Θ. Δημητρακόπουλο, πως από σήμερα το Περιστέρι έχει Δημαρχείο. Για την κατασκευή του, χρειάστηκαν 10.000 κυβικά μέτρα σκυροδέματος, 1.500.000 κιλά σιδήρου, 290 χιλιόμετρα καλωδίων, 255 πόρτες, 2.400 φώτα και συσσωματώνει τον κόπο 153.000 ωρών εργασίας.»

Να σημειώσουμε ότι κατά την τελετή ο κ. Παχατουρίδης, τίμησε με το αριστείο της πόλης τον πρώην Δήμαρχο Θ. Δημητρακόπουλο, που είχε θέσει τον λίθο για την πραγματοποίηση της κατασκευής του έργου.

Η Οπτασία

Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, στην ιστορική φωτογραφία του δημαρχείου, από πίσω ξεπροβάλλει μια ταμπέλα με τον τίτλο «Σινέ Οπτασία» και μία «Μουσικό Λαϊκό Θέατρο». Η Οπτασία βρισκόταν στην Καραθεοδωρή 6 και ήταν θερινός, με παρελθόν ως κέντρο διασκέδασης. Έχει πλέον κατεδαφιστεί. Όσοι όμως τον θυμούνται έχουν να πουν πολλά για αυτόν. Διαβάζουμε στον βιβλίο του Ν. Θεοδοσίου, «Περιστέρι, η ιστορία του τόπου, το χρονικό των ανθρώπων»:

«Τα μεταπολεμικά χρόνια στη διασκέδαση των Περιστεριωτών κυριαρχούσε το κέντρο «Οπτασία». Ένα κτίσμα στην πλατεία του δημαρχείου, χτισμένο πριν από τον πόλεμο που πήρε διαστάσεις μύθου. Από εκεί πέρασαν μουσικοί, ηθοποιοί και τραγουδιστές που έχουν γράψει ιστορία: Ο Τσιτσάνης, η Μαρίκα Νίνου, ο Παπαϊωάννου, η Κούλα Νικολαΐδου, ο Ζαζάς, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Πέτρος Γιαννάκος, ο Μητσάρας, η Σπεράντζα Βρανά, κι ένα σωρό άλλοι.

Η «Οπτασία», αυτό το υπέροχο κτίσμα στην πλατεία του δημαρχείου, χτισμένο πριν από τον πόλεμο, δεν υπάρχει πια. Άλλαξε προορισμό. Για μας, δεν ήταν απλά ένα κέντρο διασκέδασης. ‘Ήταν κάτι σαν πολιτιστικό κέντρο. Από κει πέρασαν μουσικοί, ηθοποιοί και τραγουδιστές που έχουν γράψει ιστορία: Ο Τσιτσάνης, η Μαρίκα Νίνου, ο Παπαϊωάννου, η Κούλα Νικολαϊδου, ο Ζαζάς, η Σμαρούλα Γιούλη, ο Πέτρος Γιαννακός, ο Μητσάρας, η Σπεράντζα Βρανά, κι ένα σωρό άλλοι. Από κει ξεκίνησε κι ο Μπιθικώτσης, εκεί τραγούδησε κάποτε και η Σωτηρία Μπέλλου, που έμενε πίσω από το καφενείο του Ράϊτσου κι έπαιζε τάβλι εκεί με τους άντρες. Ακόμα θυμάμαι τη χρωματιστή φωτογραφία της στο φωτο-Φουτούλογλου. Ήταν μαζί με μια φίλη της, σχεδόν αγκαλιά, και μας έκανε εντύπωση…».

Για την «Οπτασία έχει γράψει και ο ιστορικός- ερευνητής Γιώργος Χριστοφιλόπουλος:

«Παρόμοια ψυχαγωγικά κέντρα προσπάθησαν να οργανώσουν στο Περιστέρι κι άλλοι επιχειρηματίες. Στον Ορφέα και αλλού. Η επιτυχία τους όμως ήταν περιορισμένη. Και ποτέ δεν μπόρεσαν να ανταγωνιστούν την Οπτασία. Γιατί η Οπτασία είχε ένα συντριπτικό πλεονέκτημα: βρισκόταν στο κέντρο του «νυφοπάζαρου» της πόλης, στο οποίο συγκεντρωνόταν κάθε Σαββατοκύριακο το μισό Περιστέρι. Ήταν τόση η κοσμοπλημμύρα από την Ευαγγελίστρια και λίγο πιο πάνω, μέχρι τα δημοτικά λουτρά και την Παιδική Χαρά, κάτω, που κατά τις αργίες τα λεωφορεία έκαναν εκτροπή στην οδό Ρούσβελτ και έβγαιναν πάλι στην Παναγή Τσαλδάρη, από τη Δημητρακοπούλου. Όλος αυτός ο κόσμος έβλεπε και άκουγε επί τόπου τί γίνονταν στην Οπτασία και τι προγραμματίζονταν να γίνει. Και συνήθως τα βήματά του τον οδηγούσαν εκεί..»

Πηγή: Ελ. Διάλογος, Νοέμβριος 2012

το νέο Δημαρχείο Περιστερίου