Της Γιούλης Ηλιοπούλου
Οι δημοτικές εκλογές είναι προ των πυλών. Μετά τις πολύ πρόσφατες βουλευτικές εκλογές ξανακαλούμαστε να προσέλθουμε στην κάλπη, για να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Έχοντας ήδη γράψει παρόμοιο άρθρο στο προηγούμενο προεκλογικό τεύχος, αναφερόμενο στην αδήριτη ανάγκη όλοι να ψηφίσουμε, όλοι να συμμετάσχουμε στην ύψιστη δημοκρατική λειτουργία, αρνούμενοι την αποχή, δεν θα ξαναναφερθώ στα αυτονόητα.
Αλλά θα μιλήσω για μία άλλη πτυχή, που ίσως δεν την συνειδητοποιούμε όταν καλούμαστε να ψηφίσουμε για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι τοπικοί «άρχοντες» είναι εκείνοι που αποφασίζουν για την καθημερινότητά μας με πολύ πιο άμεσο τρόπο, απ’ ό,τι η κεντρική διοίκηση, η εκάστοτε κυβέρνηση κάθε φορά. Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει µία κυρίαρχη αποστολή, αυτή της διαχείρισης της καθημερινότητας και της αναβάθμισης της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Μπορεί η μεγάλη προσοχή να δίνεται στις εθνικές εκλογές και στις επιλογές της Κυβέρνησης της χώρας, η δράση όμως των τοπικών «κυβερνήσεων» μας επηρεάζει καθοριστικά. Δε νομίζω ποτέ να επηρεαστούμε ουσιαστικά από την αγορά 10 ή 20 μαχητικών Rafale, για τα οποία έντονα τσακωνόμαστε σε δημοσίους διαλόγους αλλά θα επηρεαστούμε καθοριστικά από τη διαχείριση του πρασίνου και των απορριμμάτων στον δήμο μας ή την παρουσία ή μη αθλητικών χώρων κοντά μας. Και αυτά είναι μόνο ελάχιστα από εκείνα για τα οποία είναι υπεύθυνοι οι τοπικοί άρχοντες. Από τις κούνιες στις παιδικές χαρές όπου πάμε τα παιδιά μας, τα πεζοδρόμια που περπατάμε, τον φωτισμό των δρόμων μας, τα σχολικά κτίρια, τους χώρους άθλησης και αναψυχής, μέχρι την παρέμβαση σε φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, σε δράσεις για τους ευάλωτους πληθυσμούς μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών και σε πολλά άλλα, που καθιστούν τη ζωή στις πόλεις μας βιώσιμη ή αβίωτη.
Γι’ αυτό και στις δημοτικές εκλογές πρέπει να ψηφίζουμε τον πιο ικανό, αυτόν που θεωρούμε ότι θα ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς μας. Αυτόν που αποδεικνύει ότι έχει και τη θέληση αλλά και την ικανότητα, τον οραματισμό και τον προγραμματισμό να βελτιώσει την κάθε μικρή πτυχή της καθημερινότητας του δημότη, για τον οποίον είναι υπεύθυνος.
Γιατί στον δημότη θα λογοδοτήσουν οι εκλεγμένοι από αυτόν. Οι υποψήφιοι της τοπικής αυτοδιοίκησης οφείλουν να μπαίνουν στον στίβο της με διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς. Η πολιτική τους παρέμβαση έχει άμεσο αντίκτυπο στον πολίτη. Έτσι οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν συνοχή, θα μπορούν να αναβαθμίζουν τη ζωή τους και να κατακτούν μικρά μικρά βήματα κάθε φορά που θα καταλήγουν σε μεγάλες αλλαγές και κατακτήσεις.
Η συλλογικότητα, ξεκινώντας από τον κάθε απλό πολίτη που νοιάζεται για τον διπλανό του, που συμμετέχει ενεργά στα τοπικά δρώμενα, και φτάνοντας στους φορείς της τοπικής εξουσίας, τους αιρετούς άρχοντες, οι οποίοι χέρι χέρι με τον κάθε πολίτη, θα εργάζονται με αυτόν και για αυτόν είναι το ζητούμενο. Για τοπικές κοινωνίες συμπαγείς και σταθερές, με συνοχή, με αλληλεγγύη.
Γιατί «όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί» (Τάσος Λειβαδίτης)
