Το σύνδρομο Άσπεργκερ είναι μια ισόβια διαταραχή που επηρεάζει το πως το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει και αλληλεπιδρά με άλλα άτομα. Αποτελεί όπως και ο κλασσικός αυτισμός μια «διαταραχή φάσματος» επειδή επηρεάζει τα άτομα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και σε ποικίλο βαθμό.
Ο αυτισμός προσδιορίστηκε πρώτη φορά το 1943 από τον Dr. Leo Kanner του νοσοκομείου John Hopkins. Την ίδια περίοδο, ο Γερμανός επιστήμονας, Dr. Hans Asperger, περιέγραψε μία ηπιότερη μορφή της διαταραχής που είναι γνωστή ως το Σύνδρομο Asperger.
Μιλήσαμε με τη μητέρα του Παναγιώτη. Ένα παιδί πολυτάλαντο, πολυδιάστατο, ικανό και άσσος στα μαθηματικά. Ένα παιδί που υπό άλλες κοινωνικές συνθήκες θα ήταν πρωτοσέλιδο (όπως και άλλα παιδιά με ασπέργκερ) ως “το παιδί θαύμα” .
Η κοινωνία όμως και η πολιτεία εκτός του ότι συνήθως δεν προωθεί τέτοια υπέροχα μυαλά, τουναντίον τα απορρίπτει εμμέσως μέσω της ανεπάρκειας εκπαιδευτικής στήριξης, δομών και ειδίκευσης.
Η δρ.Νικολέτα Κοϊνη, Δερματολογος-Αφροδισιολογος, Ιατρός Γονιδιωματικης Ιατρικης και Ιατρικης Ακριβειας εκτός από ένα πλούσιο βιογραφικό έχει ακόμη πιο πλούσιο ιστορικό σε σχέση με την ανατροφή και την στήριξη του γιου της όπου διαγνώστηκε με το σύνδρομο Άσπεργκερ και είναι εδώ να μας μιλήσει ως μαμά ενός υπέροχου παιδιού για τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές δυσκολίες που αντιμετώπισε με πολύ δύναμη και πίστη σε εκείνον.
Η ίδια μας τόνισε ακόμη πριν ξεκινήσουμε την κουβέντα: “Η διαφορετική νευροδιάταξη του εγκεφάλου του Asperger ή των παιδιών ή ενηλίκων με αυτισμό δεν σημαίνει ότι είναι άρρωστα. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε το σύστημα και το περιβάλλον υποστήριξης. Τα διαφορετικά αυτά χαρακτηριστικά των παιδιών αυτών, όπως του γιού μου, είναι η super δύναμή τους”
Κυρία Κοϊνη γεια σας και σας ευχαριστούμε που μας δίνετε την ευκαιρία να μιλήσουμε για ένα γνωστό σε λίγους και τόσο άγνωστο για πολλούς ακόμα θέμα, το σύνδρομο Άσπεργκερ.
Γεια σας, χαίρομαι ιδιαιτέρως που είμαι σήμερα εδώ για να μιλήσω για κάτι τόσο βιωματικό όσο και σημαντικό για πολλούς γονείς.
Καλησπέρα σας, ένα από τα φάσματα του αυτισμού, ίσως και το υψηλότερο είναι το σύνδρομο Asperger. Πείτε μας τι είναι ακριβώς και πως ξεκίνησε το παιδί σας να εμφανίζει συμπτώματα. Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς.
Το σύvδρομο Asperger είναι μια νευρολογική αναπτυξιακή διαταραχή η οποία αναγνωρίστηκε επίσημα απο τους ειδικούς μόλις το 1994, όταν προστέθηκε στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο (DSM IV). Το σύνδρομο αυτό έχει αρκετές ομοιότητες με τον αυτισμό.
Στην ουσία είναι μια μορφή αυτισμού υψηλής λειτουργικότητας.
Χαρακτηρίζεται από ελλείψεις και δυσλειτουργίες σε διάφορους τομείς της ανάπτυξης και επηρεάζει το πώς το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, την ικανότητα του να κατανοεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων καθώς και την ικανότητά του να αλληλεπιδρά και να επικοινωνεί με άλλα άτομα. Χαρακτηριστικό της διαταραχής είναι επίσης η εμφάνιση στερεότυπης συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Τα άτομα με Asperger έχουν συνήθως μέση ή και ανώτερη νοημοσύνη. Επίσης, τα άτομα με Asperger δεν παρουσιάζουν σημαντικές καθυστερήσεις ή αποκλίσεις στην απόκτηση της γλώσσας (γραμματική, σύνταξη κτλ.) όπως συμβαίνει συχνά με τα αυτιστικά άτομα. Εντούτοις, πιο λεπτές πτυχές της κοινωνικής επικοινωνίας ( π.χ. το τυπικό δούναι και λαβείν σε μια συνομιλία ) είναι πιθανό να επηρεαστούν.
Τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου ενδέχεται να επηρεάσουν την κοινωνική ή επαγγελματική ζωή του πάσχοντα, καθώς και τον συναισθηματικό του κόσμο καθώς αυτός θα αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητά του. Ωστόσο, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάποια άτομα ενδέχεται να επηρεαστούν πολύ λιγότερο από άλλα. Με την κατάλληλη υποστήριξη, όλα τα άτομα με συνδρόμου Asperger είναι ικανά να ζήσουν μια πιο λειτουργική, ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη ζωή.
Το παιδί μου ξεκίνησε να εμφανίζει ιδιαίτερο ταλέντο ( άρα και ιδιότυπη συμπεριφορά) από ενός έτους που ξεκίνησε να λέει ξαφνικά τη συνέχεια των αριθμών μέχρι το άπειρο, χωρίς να του τη μάθει κανείς. Μετρούσε, μετρούσε, χωρίς τελειωμό με τέτοια χαρά και ήταν μόλις ενός!
Στη συνέχεια όταν ήταν δύο ετών...
Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης εδώ:
