«Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.» (Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957)
Σε καταστάσεις κοινωνικής κρίσης και αποδόμησης των πάντων, η ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπο που πάσχει, αποτελεί δείγμα πολιτισμού και ανθρωπιστικού ήθους. Στην Ελλάδα, όταν η οικονομική κρίση άρχισε να διαφοροποιεί δεδομένα και σταθερές, όταν οι επιπτώσεις της άρχισαν να γίνονται τραγικά εμφανείς με συμπολίτες μας να ψάχνουν στα σκουπίδια και να στήνονται σε ουρές συσσιτίων, τότε τα κοινωνικά αντανακλαστικά κάποιων λειτούργησαν άμεσα. Έτσι δημιουργήθηκε «Ο Άλλος Άνθρωπος», μία πρωτοβουλία που αποδεικνύει ότι τα ουσιώδη στις μετανεωτερικές κοινωνίες δεν έχουν παντελώς χαθεί, παρασυρόμενα από αριθμούς, στατιστικές και οικονομικά μεγέθη, αλλά είναι ζωντανά για να στηρίξουν τον «άλλο» άνθρωπο που πάσχει. Κάποιοι αποφάσισαν να μαγειρέψουν φαγητό στο σπίτι τους για να το δώσουν σε όσους το χρειάζονταν, χωρίς διακρίσεις. Ακολούθησαν παραγωγοί και πωλητές από λαϊκές αγορές, που πρόσφεραν από ένα προϊόν τους για το μαγείρεμα. Τελικά, η κοινωνική κουζίνα πήρε την απόφαση να μαγειρεύει τα φαγητά δημόσια, ώστε να έρθουν πιο κοντά οι άνθρωποι και να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ όσων προσφέρουν και λαμβάνουν βοήθεια. Η πρωτοβουλία της κοινωνικής κουζίνας ξεκίνησε από τον Κώστα Πολυχρονόπουλο, ένα στέλεχος μάρκετινγκ σε πολυεθνική εταιρεία, που έμεινε άνεργος στα χρόνια της κρίσης και αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί. Ο ίδιος δήλωσε ότι σε δύσκολες συνθήκες χρειάζεται αγάπη και αλληλεγγύη και όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν. Δε χρειάζονται χρήματα, αλλά βαθιά αγάπη για τον συνάνθρωπο. Η δράση αυτή πραγματοποιείται κάθε Σάββατο στην Πλατεία Εσταυρωμένου στο μετρό Αιγάλεω και σε άλλες περιοχές της Αθήνας τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας. Βέβαια ο Κώστας Πολυχρονόπουλος δεν είναι μόνος τους, αφού έχει μία ομάδα ανθρώπων που τον βοηθούν να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Στήνουν λοιπόν την κατσαρόλα τους, μαγειρεύουν και σερβίρουν το φαγητό τους σε όποιον το έχει ανάγκη. Και απ’ ό,τι παρατηρήσαμε στο Αιγάλεω, ήδη όσο μαγείρευαν, είχαν συγκεντρωθεί αρκετά άτομα που με υπομονή περίμεναν να ετοιμαστεί το φαγητό.
Κλείνοντας θα δώσω συγχαρητήρια στους ανθρώπους αυτούς που προσφέρουν το χρόνο τους αφιλοκερδώς για να βοηθούν τους συνανθρώπους τους. Εύχομαι και άλλες συλλογικότητες ή φορείς να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
