Η Δυτική Αθήνα έχει μπροστά της ευκαιρίες. Ευκαιρίες, που για να αξιοποιηθούν θα πρέπει να γίνουν κοινός στόχος. Θα μου πείτε, αν μένω Πετρούπολη, τι με νοιάζει αν θα γίνει μετρό στο Χαϊδάρι, πόσο μάλλον όταν δεν έχω ακόμη μετρό στη Πετρούπολη; Για τις κυβερνήσεις, η περιοχή πλέον είναι μία. Ενιαία. Η λύση του συγκοινωνιακού στον ένα δήμο διευκολύνει την επίλυσή του στον διπλανό. Στο τέλος της ημέρας, οι Δυτικές Συνοικίες χωρίζονται από την υπόλοιπη Αθήνα από το ίδιο ποτάμι. Προστατεύονται μερικώς από το επιβαρυμένη ποιότητα αέρα του βιομηχανικού Θριάσιου Πεδίου από το ίδιο βουνό και έχουν την ίδια κοινή ανάγκη για ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής, αναστροφή της περιβαλλοντικής υποβάθμισης αλλά και προστασία της τοπικής οικονομίας.
Του Κρίτωνα Αρσένη, Βουλευτή Δυτικής Αθήνας, ΜΕΡΑ25
Πάρκο Τρίτση - το Hyde Park της διπλανής πόρτας, περιμένει φροντίδα για να ανθίσει.
Αυτό που χάνουν οι Νότιες Συνοικίες, το μεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο που θα γινόταν στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, υπάρχει πέρα από το ποτάμι, στη Δυτική Αθήνα, στον Ίλιον στα σύνορα με τους Αγίους Αναργύρους. Είναι το Πάρκο Τρίτση, το μεγαλύτερο Μητροπολιτικό Πάρκο της Αθήνας, με συνολική έκταση περίπου 1.200 στρέμματα, όταν ο Εθνικός Κήπος έχει μόλις 158. Ένα δικό μας Hyde Park, καθώς το αντίστοιχο στο Λονδίνο έχει έκταση παρόμοια, 1.420 στρέμματα. Σε όποια ή όποιον δεν το έχει επισκεφθεί ακόμη, γιατί ακούει για την υποβάθμιση, θα πρότεινα με την πρώτη ευκαιρία να το κάνει. Η υποβάθμιση, αν και υπάρχει, δεν μειώνει στο παραμικρό την ομορφιά του πάρκου, μειώνει πολύ όμως το πόσο όμορφο μπορεί να γίνει. Τα προβλήματα του πάρκου είναι και απλά και εύκολα στην διαχείριση, αλλά οι “πολιτικές τρικλοποδιές” που του βάζουν διαρκώς, τα μετατρέπουν σε δυσεπίλυτα και χρόνια. Η στεγανοποίηση των λιμνών που χάνουν νερό, θα μας επέτρεπε να διαπιστώσουμε εάν και πόσο επιπλέον νερό χρειάζεται το πάρκο. Μέχρι στιγμής ξοδεύουμε νερό για να γεμίσουμε τρύπιους κουβάδες και αντί να κλείσουμε τις τρύπες συζητάμε το πώς θα βρούμε περισσότερο νερό για να κρατάμε τους τρύπιους κουβάδες διαρκώς μισογεμάτους. Θέματα συντήρησης και φύλαξης είναι προφανή. Αν και έχω παραμείνει με την οικογένειά μου μετά το ηλιοβασίλεμα στον Κήπο και δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα, άλλοι συμπολίτες μας έπεσαν θύματα μικροκλοπών. Αν προ καραντίνας υπήρχαν μέρες που οι επισκέπτες του πάρκου έφταναν και τις 15.000, η σύνδεση με μετρό θα επέτρεπε την πραγματική μετατροπή του πάρκου σε Μητροπολιτικό για όλη την Αθήνα. Η Γραμμή 4 έχει ευτυχώς δρομολογηθεί, αν και θα πάρει αρκετά χρόνια να ολοκληρωθεί. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί η Δυτική Αθήνα να ωφεληθεί και οικονομικά από ένα Πάρκο Τρίτση που λειτουργεί σωστά χειμώνα - καλοκαίρι. Εκεί το μυστικό βρίσκεται στην ανάδειξη άλλων μικρότερων τουριστικών προορισμών και υποδομών στην ευρύτερη περιοχή. Η Ελιά του Πεισίστρατου, για παράδειγμα, η αρχαιότερη Ελιά των Αθηνών, πιθανά μία από αυτές που φυτεύτηκαν στην εποχή του Πεισίστρατου και δημιούργησαν τον ελαιώνα των Αθηνών, θα μπορούσε να είναι μια απαραίτητη στάση των επισκεπτών του Πάρκου στο κέντρο των Αγίων Αναργύρων. Τόσο ο δήμος Ιλίου όσο και ο Δήμος Αγίων Αναργύρων - Καματερού αξίζει να σχεδιάσουν με ποιες ποιοτικές δραστηριότητες και υποδομές οι επισκέπτες του Πάρκου θα επισκέπτονται και τις εκτός πάρκου περιοχές και θα ενισχύουν την τοπική οικονομία ακόμη περισσότερο.
Στενά Δαφνίου, Χαϊδάρι: Ο Μέγας Αρχαιολογικός Περίπατος της Αθήνας, είναι στα Δυτικά της.
Τι Ακρόπολη, τι Χαϊδάρι; Ακούγεται αστείο, αλλά μπορεί οι αρχαιολογικοί θησαυροί της Δυτικής Αθήνας να είναι σημαντικότεροι απ΄ ότι πιστεύουμε. Αρκεί να συνδυάσουμε μνημεία και φύση μαζί. Τα στενά του Δαφνίου είναι σήμερα η έξοδος από την Αθήνα. Εκεί που από την πυκνοδομημένη λεωφόρο Αθηνών ξαφνικά βλέπουμε δέντρα δεξιά και αριστερά μας. Επειδή σύντομα φτάνουμε στο κακοποιημένο βιομηχανικά Θριάσιο, ξεχνάμε ότι περάσαμε μέσα από ένα μοναδικής σημασίας αρχαίο τοπίο. Ένα τοπίο, στο μεγαλύτερο βαθμό αναλλοίωτο, που βρίθει μνημείων και φυσικών ή οργανωμένων χώρων πρασίνου, και μάλιστα λίγα λεπτά από την Πλατεία Συντάγματος.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τη Μονή Δαφνίου, ένα μνημείο κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η Δυτική Αθήνα έχει δηλαδή ένα από τα 2 μνημεία UNESCO της Αθήνας, με το δεύτερο να είναι η Ακρόπολη. Απέναντί του υπάρχει ένας άλλος σημαντικός αρχαίος χώρος. Το Ιερό της Αφροδίτης στην Αφαία. Τα γνωστά ως «ντουλαπάκια», ήταν ένα αγροτικό ιερό της Αφροδίτης που σήμερα έχει διαμορφωθεί και είναι έτοιμο να γίνει επισκέψιμο. Εκατέρωθεν του σύγχρονου δρόμου συναντάμε μεγάλα τμήματα του αρχαίου οδοστρώματος της Ιεράς Οδού, ενώ στην έξοδο προς τη θάλασσα βρίσκουμε την λίμνη Κουμουνδούρου, λατρευτική λίμνη, σημαντικό κομμάτι της πομπής των Ελευσίνιων. Προσθέστε και ένα υπέροχο δάσος, σημαντικά σπήλαια και άλλους κλάδους της αρχαίας Ιεράς οδού πάνω στο Ποικίλο Όρος και αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της σημασίας των στενών του Δαφνίου.
Το σύνολο συμπληρώνεται από τον Κήπο Διομήδους, το μεγαλύτερο Βοτανικό Κήπο της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και το Μπλοκ15.
Όλα είναι έτοιμα λοιπόν. Μας περιμένουν, για να ενώσουμε τις τελίτσες και να παραδώσουμε σε κατοίκους και επισκέπτες, το μεγαλύτερο αρχαιολογικό περίπατο της Αθήνας. Με μια σειρά από περιπατητικές διαδρομές με επιλογές διαφορετικών απαιτήσεων που να συνδέει τα μνημεία των στενών του Δαφνίου μεταξύ τους και με το Ποικίλο όρος. Ένα ανοικτό μουσείο της αρχαίας Ιεράς οδού, στο πιο ανέγγιχτο τμήμα της, αλλά και της πλούσιας φύσης του Ποικίλου Όρους.
Πέρα από τα έργα ενοποίησης και σήμανσης θα συνέβαλλε ουσιαστικά και ένα άλλο σημαντικό δημόσιο έργο. Η Γραμμή 7 του μετρό που ενώνει το Κέντρο της Αθήνας με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, με το Χαϊδάρι, με το «Αττικό», το μεγαλύτερο νοσοκομείο των Βαλκανίων, με το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο «Δαφνίου», και με τον Μέγα αυτό Αρχαιολογικό Περίπατο της Αθήνας.
Κλείσιμο ΧΥΤΑ Φυλής - Η μεγάλη ευκαιρία αλματώδους βελτίωσης της ποιότητας ζωής στη Δυτική Αθήνα.
Εδώ δεν έχουμε πολλά να πούμε. Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι ο ΧΥΤΑ Φυλής πρέπει να κλείσει. ‘Όποιος διαφωνεί μπορεί να πάει κάποια καλοκαιρινή βραδινή βόλτα στην Πετρούπολη. Αυτό το καλοκαίρι σε πολλές γειτονιές της οι κάτοικοι κλειδώνονταν μέσα στο σπίτι στον καύσωνα και έκλειναν τα παράθυρα για να μπορούν να αναπνέουν. Η ιστορία του ΧΥΤΑ Φυλής ξεκινάει από την δεκαετία του 1960, αλλά κινδυνεύει να επεκταθεί έως την δεκαετία του 2060. Ο λόγος είναι οι τρέχοντες σχεδιασμοί για επέκτασή του και στη συνέχεια για την μετατροπή του στο μεγαλύτερο εργοστάσιο συλλογής και καύσης απορριμμάτων στην Ελλάδα. Μαζί του θα κατασκευαστεί και ένα δεύτερο στο Σχιστό, ώστε η Δυτική Αθήνα να επηρεάζεται και με βοριά και με νοτιά. Η λύση δεν είναι μόνο απλή. Έχει εφαρμοστεί στις 26 υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ξεχωριστή ανακύκλωση γυαλιού, πλαστικού, αλουμινίου, χαρτιού, οργανικών και ταφή τοπικά από κάθε δήμο των ελάχιστων υπολειμμάτων. Για κάποιους όμως η συνήθεια να στέλνουν όλα τα προβλήματα στην Δυτική Αθήνα και Αττική, προκειμένου να μην χρειάζεται να τα λύσουν παραμένει δυνατή. Θα τους στεναχωρήσουμε όμως. Ο ΧΥΤΑ Φυλής δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί και θα κλείσει. Ήδη δύο Δήμαρχοι πήραν προσωπικά θέση, ο Δήμαρχος Πετρούπολης παραπάνω από μία φορά αλλά και πρόσφατα και ο Δήμαρχος Αγίων Αναργύρων συμμετείχαν με φυσική παρουσία σε κινητοποιήσεις για το ζήτημα. Μακάρι να συνεχίσουν και εντατικοποιήσουν τις αντιδράσει και το παράδειγμά τους να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι δήμαρχοι της περιοχής.
Περιφερειακό Πάρκο Ποικίλου Όρους - Ο Δικός μας Υμηττός
Ένας θαυμάσιος δικός μας Υμηττός, με απαράμιλλα μνημεία, φυσική ομορφιά και μια μοναδική θέα προς τη θάλασσα, μένει σε εκκρεμότητα. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθηνών προβλέπει την κήρυξη του Ποικίλου Όρους και του Όρους Αιγάλεω σε Περιφερειακό Φυσικό Πάρκο της Αθήνας. Ωστόσο, τμήματα τους καταπατώνται από παράνομες βιομηχανικές δραστηριότητες και ένα τεράστιο μέρος του διεκδικείται από τον Μητροπολιτικό Ναό Λαμίας. Αυτό προφανώς και εξηγεί την δυστοκία της πολιτείας στην προστασία του βουνού.
Όλα τα παραπάνω θέματα, τα φέρνω ένα- ένα, βδομάδα στην βδομάδα στην Βουλή. Οι Υπουργοί πιέζονται να τα προχωρήσουν. Και θα τα προχωρήσουν γρήγορα, με έναν όρο. Να γίνουν σημαντικά για καθεμία και καθέναν μας. Να μπουν καθημερινά στις σκέψεις και συζητήσεις μας. Στις συλλογικές διεκδικήσεις ενός τόπου, που όσο και αν σκέφτεται σε επίπεδο δήμου και γειτονιάς, είναι μια μεγάλη δυτική συνοικία πέρα από τον Κηφισό.
