Αγνό ελληνικό ροκ από το 2.000 μέχρι και τώρα. Αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να παράγουν μουσικές επιτυχίες δίχως σταματημό. Όλοι έχουμε ακούσει τα κομμάτια τους ή έχουμε χτυπηθεί με αυτά σε κάποια συναυλία τους. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τα μοναδικά Κίτρινα Ποδήλατα που είναι ίσως ένα από τα πιο παραδοσιακά Ελληνικά ροκ συγκροτήματα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς που αποτελούν την μπάντα είναι γέννημα θρέμμα της πόλης του Περιστερίου. Τους βρήκα ένα βράδυ στο Δημαρχείο και αράξαμε παρέα και μιλήσαμε για όλους και για όλα. Αυτά είναι τα Κίτρινα Ποδήλατα και αυτή είναι η ιστορία τους.
Που πήγατε σχολείο;
Γιώργος Παντελιάς: Εγώ δημοτικό πήγα στο 3ο από κει που όλο το Περιστέρι έχει περάσει και γυμνάσιο στο 18ο
Αλέξανδρος Παντελιάς: Στο 3ο και εγώ ξεκίνησα, δεν έκανα την εξαίρεση. Μετά βέβαια έφυγα γιατί γυμνάσιο και Λύκειο έκανα σε μουσικό σχολείο το οποίο βρισκόταν στο Ίλιον.
Τι είναι για σας να είσαι Περιστεριώτης;
Ο καθένας που αγαπάει τον τόπο του, οι αναμνήσεις του. Είναι ωραίο να βλέπεις τον τόπο σου να αλλάζει. Να εξελίσσεται. Είμαστε πάρα πολύ συναισθηματικοί με την περιοχή για αυτό και ζούμε εδώ Όλες μας οι αναμνήσεις είναι εδώ. Από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι και τώρα. Μια ανάμνηση που είναι χαραγμένη μέσα μας είναι παιδική χαρά κοντά στο τρίτο που περιμέναμε πιτσιρικάδες να πάει 5:00 να ανοίξει. Όλη αυτή η αγάπη και η νοσταλγία αυτό είναι να είσαι Περιστεριώτης. Η αγάπη για την πόλη και για τους ανθρώπους της πάνω από όλα. Είμαστε περήφανοι που μεγαλώσαμε σε μία τέτοια γειτονιά.
Ποια ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία είναι ακόμα και τώρα χαραγμένη στο μυαλό σας;
Αυτό που έχουμε κρατήσει, είναι αυτά τα σπίτια τα παλιά με τις αυλές και τη μουριά στην μέση. Υπήρχε λοιπόν περίπτωση, να γυρίσεις σπίτι σου και να καταλάβεις ότι όλη η πολυκατοικία ακόμα και οι δικοί σου, είναι απέναντι στην κυρία Γεωργία και γιορτάζουνε χωρίς κανένα λόγο. Έχει πάει ο καθένας τα φαγητά του στην αυλή και όλοι διασκεδάζουν μαζί σαν μία μεγάλη οικογένεια.
Που κατατάσσονται μουσικά Τα Κίτρινα Ποδήλατα;
Στη μουσική και γενικά στην Ελλάδα συνηθίζουμε να βάζουμε ταμπέλες πράγμα το οποίο δεν μας αρέσει καθόλου. Πρώτα από όλα έχουμε δυνατά τύμπανα και ροκ κιθάρες αλλά όμως μπορεί να βρείτε μέσα στις ηχογραφήσεις μας και παραδοσιακά μουσικά όργανα, μέχρι και ορχήστρα. Εάν όμως τώρα φύγουμε από την ενορχήστρωση και πάλι δεν εξυπηρετούμε σκοπούς . Προσπαθούμε να είμαστε κοινωνικά ευαίσθητοι, να μιλάμε για την εποχή μας και για αυτά που βλέπουμε ότι θα έρθουν και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να εξυπηρετούμε καμία ταμπέλα. Αυτό που μπορώ να πω, το rock είναι μία λέξη η οποία μας αντιπροσωπεύει διότι πηγαίνουμε κόντρα στους καιρούς και γιατί αυτή τη δουλειά την κάνουμε με αγάπη. Νοιαζόμαστε πάντα για το επόμενο ηχογράφημα μας και για το τι θα αφήσουμε πίσω μας.
Ποια είναι η γνώμη σας για το ελληνικό ξενόγλωσσο ροκ;
Κάθε μπάντα έχει το δικό της τρόπο για να εκφράζεται. Ο δικός μας τρόπος έκφρασης είναι μέσω του Ελληνικού στίχου, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αποδώσουμε μέσω των τραγουδιών μας, καλύτερα τις ανησυχίες τα μηνύματα και τις εικόνες που βλέπουμε μέσα στην κοινωνία. Γενικά ο καλύτερος τρόπος είναι να τα λες ελληνικά, με έναν στίχο οποίος δεν θα είναι απλοϊκός αλλά δεν θα είναι και κανένας λαβύρινθος δηλαδή κάτι ακαταλαβίστικο και με ένα σύγχρονο τρόπο να μπορέσουν να φτάσουν πιο εύκολα τα τραγούδια μας στα αυτιά και στις καρδιές του κοινού. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το γεγονός ότι αν ακούσουμε κάτι καινούργιο νέο μοδάτο ότι δεν υπάρχει το ενδεχόμενο
να το υιοθετήσουμε σε πειραματικό βαθμό. Αντιθέτως με αυτό που
έχουμε πρόβλημα είναι η φιλοσοφία μιας μπάντας.
Τι εννοείτε με το «φιλοσοφία»;
Όταν λέμε φιλοσοφία εννοούμε όταν μία μπάντα αγωνίζεται. Κάνει σε συναυλίες, προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να τι γνωρίζει το κοινό, παράγει έργο, παράγει ωραία μουσικά κομμάτια. Ναι αυτή την μπάντα έχει την φιλοσοφία που σεβόμαστε. Από την άλλη
μεριά όμως υπάρχουν και αυτές οι μπάντες, οι οποίες ποντάρουν μόνο στο τώρα και να κοιτάζουν μόνο την εξωτερική εμφάνιση και μόνο το φαίνεσθε αλλά από ουσία τίποτα. Αυτή την μπάντα δεν θα τη σεβαστούμε. Για να καταλήξουμε είτε έχεις αγγλικό στίχο και ρόκ κιθάρα είτε ένα μπουζούκι και τουρκικό στίχο, εάν αυτό που κάνεις το αγαπάς και το και βγαίνει μέσα από την ψυχή σου και δεν υπηρετείς σκοπούς, τότε κάντο και εμείς θα το σεβόμαστε, όπως και ο κόσμος που θα σε ακούει. Με αυτό τον τρόπο βάζεις και εσύ το λιθαράκι σου στο γενικότερο όλο της μουσικής.
Γιατί ονομάσατε το συγκρότημα κίτρινα ποδήλατα;
Βασίζεται στη φιλοσοφία μας. Το ποδήλατο το επιλέξαμε σαν μέσο. Όταν ξεκινήσαμε είχαμε ακούσει διάφορες ιστορίες για την Ελληνική δισκογραφία. Είχαμε ακούσει ότι οι δρόμοι ήταν περίεργοι και σε βάζουν να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις και πολλές φορές χάνεις τον χαρακτήρα σου. Εμείς ονομάσαμε το γκρουπ Κίτρινα Ποδήλατα γιατί κάνουμε αυτή τη διαδρομή μόνοι μας, με τις δικές μας δυνάμεις κάνουμε πετάλι και αισθανόμαστε την ανηφόρα και τη δυσκολία της. Απολαμβάνουμε την κατηφόρα μετά από κόπο και δεν βιαζόμαστε. Η κατηφόρα είναι οι στιγμές που απολαμβάνεις μετά από μία έντονη περίοδο δουλειάς. Το κίτρινο ήταν απλά ο τρόπος που είχαμε δει τη ροκ όταν ξεκινήσαμε. Την είδαμε με αισιόδοξο τρόπο και θέλαμε αυτοί που φεύγουν από τις συναυλίες μας να έχουν περάσει καλά και έντονα. Αυτό το έντονο χρώμα για μας ήταν το κίτρινο, το οποίο δήλωνε αισιοδοξία και δεν είχε κάποια πολιτική έννοια.
Πώς ιδρύθηκε η μπάντα;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Η ιστορία ξεκινάει από τότε που εγώ ήμουνα πολύ μικρός. Ο αδερφός μου αποφάσισε να με βάλει μέσα στο συγκρότημα που είχε. γιατί με εμπιστευόταν. Παίζαμε διασκευές όλους τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες όπως Πορτοκάλογλου, Μαχαιρίτσα. Η μπάντα αυτή λεγόταν ανάδυση διότι έκρυβε μέσα τη λέξη δύση. Εκείνον τον καιρό παίζαμε σε σε δύο μαγαζιά και είχε γίνει ντόρος ότι δύο αδέρφια που είναι ερασιτέχνες σε εισαγωγικά με επαγγελματική νοοτροπία είχανε κάνει επιτυχία, διότι τα live μας είχανε πολύ κόσμο. Όπως θυμάμαι παίζαμε με διασκευές αλλά είχαμε βάλει και ένα δικό μας κομμάτι. Τότε μας εντόπισε η εταιρεία «Λύρα» και μας έκαναν πρόταση. Στην αρχή είπαμε όχι παρόλα αυτά μετά από ενάμιση χρόνο το ξανασκεφτήκαμε και τα βάλαμε κάτω
κάνοντας μία σύσκεψη με τα άλλα μέλη της «Ανάδυσης» για την καινούργια πορεία που θα ακολουθήσουμε. Επειδή τα παιδιά ήταν σε άλλες δουλειές και είχαν ρίξει το βάρος τους αλλού, έμεινα εγώ και ο αδερφός μου. Μετονομάσαμε την μπάντα σε Κίτρινα Ποδήλατα και ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι που κρατάει 18 ολόκληρα χρόνια.
Ποια πιστεύετε μετά από τόσα χρόνια ήταν η καλύτερή σας φάση;
Γιώργος Παντελιάς: Εγώ πιστεύω ότι είναι τώρα για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί είμαστε πολύ καλά ενορχηστρικά, ο Αλέξανδρος για παράδειγμα έχει φτάσεις σε ένα πολύ ωραίο επίπεδο στην κλασική του σπουδή. Δεύτερον υπάρχει και η εμπειρία 18 δύσκολων χρόνων και έχουμε βρει τον ήχο μας το τι είμαστε. Η Τριλογία που προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε είναι η προσπάθειά μας να παρουσιάσουμε τα τραγούδια μας με ένα άλλο τρόπο, πράγμα το οποίο δείχνει πρόταση και διάθεση.
Ποιο κομμάτι σας πιστεύετε ότι σας αντιπροσωπεύει πιο πολύ;
Γιώργος Παντελιάς: Ευγνωμονώ τα τραγούδια που δεν μπήκαν ποτέ σε ένα δίσκο. Είναι τα λεγόμενα μη ικανά για να μπουν στο άλμπουμ. Επομένως όσο ακούω τα άλμπουμ μας, μετά από χρόνια αποστασιοποιημένος ευγνωμονώ τα τραγούδια που δεν μπήκανε, αλλά ανά δείξανε αυτά που έπρεπε να μπουν. Βέβαια αν είναι να επιλέξω θα σου πω σίγουρα ο Λαβύρινθος.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Το ακόμα μία ζωή.
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης σας όταν γράφετε τα τραγούδια σας;
Αλέξανδρος Παντελιάς: Η μουσική είναι η ζωή μας. Είμαστε παιδιά μέσα στην κοινωνία, ότι βλέπουμε γύρω μας, ότι υπάρχει γύρω μας, όλα τα ερεθίσματα τα μεταφέρουμε μέσα στο τραγούδι και στο στίχο μας. Ότι μπορεί να απασχολεί έναν άνθρωπο απασχολεί και μας. Είμαστε ευαισθητοποιημένοι και κοινωνικά και πολιτικά, παραδείγματος χάρη ένας έρωτας μία όμορφη μέρα μία ωραία βόλτα με ένα φίλο. Δηλαδή απλά καθημερινά πράγματα μπορούν να αποτελέσουν την θεματολογία στα τραγούδια μας. Το κομμάτι «ταξιδεύω το εγώ μου» είναι ένα απο τα κομμάτια τα οποία έχουν σημαδέψει πολλούς φοιτητές εκεί έξω τι σημαίνει για εσάς αυτό το κομμάτι; Αυτό το κομμάτι έχει μία μικρή ιστορία. Μια φορά πριν πολύ καιρό είχε έρθει μία ομάδα εκκολαπτόμενων ηθοποιών, του κρατικού θεάτρου Βορείου Ελλάδος με επικεφαλή τον Αλέξανδρο Πανταζούδη, στην Έδεσσα που βρισκόμασταν για μία συναυλία. Μας εξήγησαν το σκηνικό, μας είπαν ότι είναι νέα παιδιά δεν έχουν μπάτζετ και ότι είμασταν η αγαπημένη τους μπάντα και θέλανε να παίξουμε στην ταινία. Η ταινία αφορούσε τη φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «Μή φεύγεις». Μας άρεσε η ιδέα και άμεσα ξεκίνησαμε και ταξιδέψαμε στη Θεσσαλονίκη. Αφού μας κάνανε ακρόαση το σενάριο σε ένα δωμάτιο, μπήκαμε άμεσα στο κλίμα της ταινίας καταφέραμε και γράψαμε το τραγούδι το οποίο έγινε και το soundtrack της ταινίας μέσα σε δύο μέρες. Αυτό διότι είχαμε έμπνευση απο το μεράκι και την δύναμη αυτων των παιδιών. Το κομμάτι όπως λένε έγινε τελικά ο «ύμνος» των φοιτητών.
Τι έχετε να συμβουλεύσετε τους νέους φοιτητές που μπήκαν τώρα στις σχολές;
Να κάνουν επιλογές με γνώμονα την καρδιά τους και την ψυχή τους και όχι με μαθηματικές πράξεις και τη λογική και σίγουρα δεν θα το μετανιώσουν ποτέ. Δυστυχώς έχει δημιουργηθεί ένας κόσμος γύρω μας που κοιτάζει τον αριθμό και όχι τους ανθρώπους. Όλοι πέφτουμε στην παγίδα των αριθμών και με γνώμονα αυτούς αναγκαζόμαστε να επιλέγουμε τα πράγματα για την υπόλοιπη ζωή μας. Επομένως να κλείσουν τα αυτιά στις σειρήνες και να μην απογοητεύονται. Η ζωή είναι μία μεγάλη ανηφόρα και έχει πολύ κόπο, αυτή όμως θα είναι η επόμενη γενιά που θα κινήσουν αυτή τη χώρα. Απαγορεύεται να είναι μέσα στη μιζέρια και στην αμφιβολία. Σημαντικότατο να πιστεύουν πάντα στον εαυτό τους και να κλείσουν τις τηλεοράσεις. Να αφήσουν τους εγωισμούς και να δρουν σαν παρέα, να απλώνουν τα χέρια τους για βοήθεια στους αδύναμους. Είναι η γενιά που ανδρώθηκε στους δύσκολους καιρούς της κρίσης και ποτέ κανένας δεν θα τους κουνήσει το δάχτυλο.
Για ποιο λόγο γράψατε το «Θα πάρω φόρα» ;
Ο Αλέξανδρος το 2006 μου είχε δώσει μία μουσική λέγοντάς μου ότι αξίζει και ότι μπορεί να πάει πολύ καλά. Εγώ αφού το άκουγα τους πρώτους δύο μήνες να δω αν μπορέσω και βρω έμπνευση ώστε να γράψω στίχους του έδωσα αναβολή για δύο χρόνια. Αφού πέρασε ο καιρός, μία μέρα έκανα μία συνάντηση με κάποιους παλιούς φίλους από το πανεπιστήμιο. Εκεί που συζητάγαμε διαπιστώνω ότι κανένας από τους φίλους που ήταν παρών, οι οποίοι είχαν από τρία πτυχία ο καθένας, δεν ήταν ευτυχισμένος. Ήταν όλοι προβληματισμένοι και στην προσπάθειά τους να βρουν μία δουλειά ξεκίναγαν και έκρυβαν στο βιογραφικό τους τα πτυχία τους. Τότε λέω για κάτσε ρε φίλε τι τι γίνεται δεν μπορεί όλοι τους να έχουν το ίδιο πρόβλημα και να μην είναι ευτυχισμένοι. Εκείνη την στιγμή άρχισα να θυμώνω και ξεκίνησα να γράφω τους στίχους στο κομμάτι. Βέβαια με επιρέασαν και άλλα δύο γεγονότα τα οποία ήταν ο τρόπος που αντιμετοπίστηκε η Κατερίνα Θάνου και ο Κώστας Κεντέρης το 2004 και οι τραγικές φωτίες του 2007 που κάηκε η Δυτική Ελλάδα. Για να είμαστε ειλικρινής το τραγούδι περιγράφει τις καταστάσεις που βιώσαμε το 2012 και όλα τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. Οι στίχοι μιλάνε για έναν οργισμένο άνθρωπο εσωτερικά, που προσπαθεί να επιβιώσει σε ότι συμβαίνει γύρω του. Όλα αυτά συνέβησαν όταν οι 10 μεγάλες τράπεζες του κόσμου έφεραν όλη αυτή την κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Όπως λέγαμε και πιο πριν κυκλοφορούμε στην κοινωνία και ότι γίνεται στην κοινωνία είναι η έμπνευσή μας για τα τραγούδια. Έτσι λοιπόν αυτή η οργή που είδαμε αποτυπώθηκαν μέσα σε αυτό το τραγούδι. Στην προώθηση του κομματιού μας βοήθησε πάρα πολύ ο Αντώνης Κανάκης που δέχθηκε να παρουσιαστεί στην εκπομπή του «Ράδιο Αρβύλα».
Από τι ηλικία ξεκινήσατε να παίζεται μουσική;
Γιώργος Παντελιάς: Και οι δυο μας από τα πέντε. Εγώ πιο νωρίς γιατί είμαι μεγαλύτερος και μετά ο Αλέξανδρος. Το πρώτο όργανο που πιάσαμε στα χέρια μας ήταν η κιθάρα. Αυτό επειδή ο πατέρας μας ήθελε να κάνει κιθάρα αλλά δεν τα κατάφερε λόγω συγκυριών. Έτσι με πήρε από το χέρι με έγραψε στο πνευματικό κέντρο για να ξεκινήσω τα μαθήματα και μου έδωσε μία παλιά κλασική κιθάρα.
Αλέξανδρος Παντελιάς: Για μένα ισχύει ότι σαν δεύτερο παιδί τα βρήκα λίγο πιο έτοιμα και πιο εύκολα, γιατί είχα τον αδερφό μου που είχε ξεκινήσει ήδη το μουσικό ταξίδι. Το καλό είναι ότι οι γονείς μας είχανε ένα απωθημένο με την τέχνη και αυτό το βγάλανε σε μας. Πράγμα το οποίο στην τελική μας έκανε καλό, γιατί πρέπει να πούμε ότι μεγαλώσαμε και σε εποχές δύσκολες. Δεν ήταν όλα ρόδινα στη ζωή μας και αυτοί οι άνθρωποι πιστεύανε σε αυτό που κάναμε.Δεν ήταν καθόλου εύκολο για αυτούς. Όμως πίστευαν ότι η μουσική θα σμιλέψει την ψυχή μας και θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Κάποια στιγμή έφτασε ο καιρός που δυσκόλεψαν και τα πράγματα και ήμασταν έτοιμοι να τα παρατήσουμε αλλά οι γονείς μας απέτρεψαν από το να φύγουμε από αυτό το δρόμο. Πιστεύετε ότι το ίντερνετ και τα social media σας έχουν βοηθήσει στη δουλειά σας; Ναι οπωσδήποτε, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος και άμεσος, ώστε να προβάλλουμε τη δουλειά μας. Επειδή προλάβαμε και την πιο λογική πλευρά του θέματος, είμαστε μία μπάντα η οποία ξεκίνησε από το 2000 και το όνομά μας το έχει ο κόσμος στο μυαλό του και μπορεί να πει «Α για να κλικάρω» να δω τι κάνουν Τα Κίτρινα Ποδήλατα. Είναι πιο γρήγορο και μπορεί να πάρουμε τα οφέλη πιο εύκολα. Βέβαια θα κάνουμε μία σωστή χρήση διότι καλώς ή κακώς το ίντερνετ έχει τα πάντα μέσα. Πρέπει να αποφεύγουμε τα κακώς κείμενα του.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;
Το μυστικό είναι ότι τυχαίνει να είμαστε δύο τύποι που εκτός από αδέρφια έχουμε μία κοινή φιλοσοφία και λογική αντιμετώπισης των πραγμάτων. Οι στόχοι μας είναι ίδιοι, καθώς επίσης και ο τρόπος που θα φτάσουμε στο στόχο μας. Μετά ήταν η πίστη και η αγάπη μας γενικότερα για την μουσική.
Ποια είναι η συμβουλή σας στους νέους που ξεκινάνε τώρα την καριέρατους;
Θα σου απαντήσουμε με ένα παράδειγμα. Είναι ένα νέο όμορφο κορίτσι με μαγική φωνή, η οποία θα μπορούσε να κάνει μία τεράστια καριέρα στη μουσική σκηνή της Ελλάδας. Αυτό το κορίτσι λοιπόν δεν θα μπορέσει να προχωρήσει μόνο εξαιτίας του ταλέντου της, διότι θα συναντήσει καλοθελητές ή και «κακόθελητες» που το μόνο που θέλουν από αυτήν είναι να την εκμεταλλευτούν ως προς την μουσική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει (επειδή κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής και εικόνας πουλάει). Αυτό λοιπόν το κορίτσι θα πρέπει από πριν να έχει την παιδεία και όλα τα εφόδια της ζωής, ώστε να ξέρει να πει το μεγάλο «Όχι» και να μην πάει εκεί που τη σπρώχνουν, αλλά εκεί που πραγματικά γουστάρει. Επομένως όλοι οι νέοι φίλοι εκεί έξω θα πρέπει πρώτα να επενδύσουν σε μία γενική μόρφωση, παραδείγματος χάρη ένα πτυχίο, μαζί με την ειδική γνώση της μουσικής, ώστε να μην εμπιστεύονται ο κάθε τυχάρπαστο που θα συναντήσουν στον δρόμο τους.
Πώς σας ήρθε η ιδέα για τους δύο τελευταίους σας δίσκους; (the acoustic project-TRILOGY VOL.01 2015,the orchestra project-TRILOGY VOL.02 2016)
Αφού είχαμε καταφέρει μετά από χρόνια να καθιερώσουμε τον ήχο μας αποφασίσαμε να ανακατέψουμε την τράπουλα με διαφορετικούς σκοπούς κάθε φορά. Οι 2 τελευταίοι δίσκοι ανήκουν σε μία τριλογία. Ο κάθε ένας δίσκος αποτελεί ένα ξεχωριστό βήμα ώστε να δούμε τη μουσική μας με διαφορετική ενορχήστρωση.
Πότε θα περιμένουμε το volume 3 και που θα κινείται μουσικά το τρίτο μέρος;
Θα είναι καθαρά μία ηλεκτρονική προσέγγιση της μουσικής μας. Θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχετε συνηθίσει και θα ονομάζεται η electro project volume 3. Θα βασίζεται πάνω στα προσωπικά μας ακούσματα από την ηλεκτρονική σκηνή όπως για παράδειγμα, Depeche Mode, Prodigy Στέρεο Νόβα. Ακόμα θα προσπαθήσουμε μέσα σε όλο αυτό να παντρέψουμε και κάποια παραδοσιακά όργανα, αν μας βγει, πάντα όμως με τον σεβασμό που αξίζει σε αυτά. Είμαστε στο στάδιο που πρέπει να γίνουν ηχογραφήσεις. Έχει βρεθεί το υλικό, αλλά δυστυχώς αυτός ο δίσκος μας βρήκε πολύ κουρασμένος από τον προηγούμενο δίσκο στο οποίο είχαμε κάνει το εγχείρημα της ορχήστρας και το πάμε χωρίς βιασύνη. Θέλησή μας είναι ο δίσκος να έχει 10 κομμάτια, αλλά ακόμα είμαστε στη φάση του σχεδιασμού. Θα υπάρχουν τραγούδια πάντως, που δεν θα περιμένει κανένας ότι μπορούν να γίνουν electro.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το προσεχές μέλλον;
Αυτή τη στιγμή βάζουμε στόχους πενταετίας. Στοχεύουμε σε συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτα απ’όλα είναι να κυκλοφορήσουμε το electro project vol 3. Μετά να κάνουμε την παρουσίαση του δίσκου μαζί και όλης της τριλογίας ταυτόχρονα, σε συναυλίες που θα γίνουν στο Σταυρό του Νότου τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Δυστυχώς μέχρι τότε δεν θα παίξουμε καθόλου στην Αθήνα. Όσοι θέλουν να μας δούνε όμως, θα αποζημιωθούν γιατί θα στήσουμε μία σύγχρονη οπτικοακουστική παράσταση τρίωρης διάρκειας.
