Η δεξαμενή του Ανδριανού στο Κολωνάκι, είναι ένα παράδειγμα της πλούσιας ιστορίας της Αθήνας.
Ένα από τα πιο εκπληκτικά τεχνικά επιτεύγματα της ρωμαϊκής Αθήνας βρίσκεται κάτω από έναν σύγχρονο υπαίθριο κινηματογράφο ακριβώς στο κέντρο της πόλης. Τις ζεστές καλοκαιρινές νύχτες, οι Αθηναίοι σινεφίλ συγκεντρώνονται για να παρακολουθήσουν τις αγαπημένες τους ταινίες, στην κορυφή μιας δεξαμενής ηλικίας σχεδόν 2. 000 ετών.
Λόγω των αυξανόμενων αναγκών της Αθήνας σε νερό, ο αυτοκράτορας Αδριανός διέταξε ένα έργο για την αύξηση της υδροδότησης της πόλης. Το 125 μ. Χ. κατασκευάστηκε ένα υδραγωγείο που ξεκινούσε από τους πρόποδες του όρους Πάρνηθα και εκτεινόταν πάνω από 20 χιλιόμετρα μέχρι μια δεξαμενή στη βάση του όρους Λυκαβηττός. Όταν ολοκληρώθηκε το 140 μ. Χ., το υδραγωγείο ήταν το σημαντικότερο έργο υποδομής της Αθήνας μέχρι σήμερα.
Η δεξαμενή του Αδριανού βρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του Λυκαβηττού και οι σωλήνες της κάλυπταν τις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής σε νερό για πάνω από 1. 000 χρόνια. Εγκαταλείφθηκε κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι κάτοικοι να εξαρτώνται από τα πηγάδια. Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν το 1847, αν και σταμάτησε να είναι η κύρια πηγή νερού της Αθήνας το 1929, όταν κατασκευάστηκε το φράγμα του Μαραθώνα.
Σήμερα, μόνο μια μικρή ποσότητα νερού εξακολουθεί να φτάνει στη δεξαμενή, ενώ μόνο τμήματα των σκαλοπατιών και των βάσεων των 2 στηλών παραμένουν στην περιοχή. Ένα σωζόμενο τμήμα του επιστυλίου του μπορεί να δει κανείς στους Εθνικούς Κήπους κοντά στην Παιδική Βιβλιοθήκη.
Η δεξαμενή βρίσκεται στην πλατεία Δεξαμενής στο Κολωνάκι, ακριβώς κάτω από τον ομώνυμο κινηματογράφο. Παρόλο που η πρόσβαση στο εσωτερικό της δεξαμενής δεν επιτρέπεται, οι μεγάλες πύλες θέασης στα δυτικά τοιχώματα προσφέρουν υπέροχη θέα στο εσωτερικό της.
Κάθε χρόνο στα Θεοφάνεια (6 Ιανουαρίου), η δεξαμενή ανοίγει για την τελετουργία του Μεγάλου Αγιασμού των Υδάτων, όπου ένας ιερέας βυθίζει έναν σταυρό στο νερό και στη συνέχεια ραντίζει το εκκλησίασμα με αγιασμό.
Το καφενείο της Δεξαμενής υπήρξε στέκι ποιητών και λογοτεχνών των αρχών του 20ού αιώνα, όπως ο Σουρής, ο Παπαδιαμάντης ο Βάρναλης, ο Καζαντζάκης, ή αργότερα ο Οδυσσέας Ελύτης, ο αδριάντας του οποίου στήθηκε στην πλατεία το 1997. Στο καφενείο της Δεξαμενής έχουν τραβηχτεί από τον Παύλο Νιρβάνα οι δύο μοναδικές γνωστές φωτογραφίες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Το 1991 το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ μετατρέπει την ταράτσα της Δεξαμενής σε θερινό σινεμά, ένα αστικό πείραμα σε ανύποπτο χρόνο που πέτυχε και παραμένει αγαπητό ως σήμερα.
Η Δεξαμενή λειτουργεί ακόμα με κάποιο ρομαντισμό. Κριτήριο επιλογής των ταινιών είναι η ποιότητά τους, είτε είναι εμπορικές και blockbusters ή όχι. Ο ευρωπαϊκός κινηματόγραφος έχει την τιμητική του εκεί, ειδικά σε αφιερώματα».
Το Σινέ Δεξαμενή είναι το σταθερό σημείο αναφοράς σε μια πλατεία, η χρήση της οποίας πέρασε πολλά. Διαθέτει σύγχρονα ψηφιακά μηχανήματα προβολής αλλά παραμένουν το γιασεμί, o βασιλικός και βέβαια το κλασικό κυλικείο.
Πληροφορίες από: memorylifemagazine.blogspot.com
