Η Περιστεριώτισσα Αθηνά Ιωάννου μας συστήνει ξανά την ποίηση και μας ταξιδεύει στον κόσμο της

Της Ελισάβετ Σταματίου

Η Life αγαπώντας την ποίηση και ψάχνοντας πάντα νέους ανθρώπους με δημιουργικά ενδιαφέροντα συνάντησε την Αθηνά Ιωάννου από το Περιστέρι, που έχοντας σπουδάσει Νομική και Κοινωνικές Επιστήμες δεν διστάζει να καταγράφει σκέψεις και συναισθήματα στο χαρτί, δημιουργώντας ποίηση και να επικοινωνεί με τους αναγνώστες

Συνάντησα την Αθηνά στο Περιστέρι, τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και ενθουσιάστηκα τόσο με τη γλυκύτητα που απέπνεε, όσο και με τον συγκροτημένο λόγο και τρόπο ομιλίας της. Ένιωσα περήφανη που το Περιστέρι αποτέλεσε την κοιτίδα πνευματικής δημιουργίας και χώρο έμπνευσης. Της ζήτησα έτσι να μου μιλήσει γι’ αυτό και τη σχέση της μαζί του.

«Από τα Δυτικά λοιπόν κι εγώ, στο Περιστέρι «ανέτειλα», είδα το φως αυτού του κόσμου και είχα την τύχη και τιμή να μεγαλώσω. Και λέω τύχη και τιμή γιατί για το Περιστέρι νομίζω έχουμε όλοι και όλες, Περιστεριώτες και Περιστεριώτισσες την ίδια αίσθηση του ανήκειν, ότι δηλαδή το Περιστέρι κουβαλάει τον καθέναν από εμάς κι εμείς ένα κομμάτι του μέσα μας. Είναι το Περιστέρι ΜΑΣ και πιστεύω η φράση αυτή αντιπροσωπεύει όλους. Από μικρή έμενα πάντα στο κέντρο και στην καρδιά του Περιστερίου, πήγα στα σχολεία του ( 3ο Δημοτικό, 18ο Γυμνάσιο, 1ο Ενιαίο Λύκειο), βγήκα στις καφετέριες και τους κινηματογράφους του, στολίστηκα από τα μαγαζιά του, περπάτησα στους πεζοδρόμους, στο άλσος του, φοίτησα στο ωδείο του, φιλοξενήθηκαν χοροί και συναυλίες που συμμετείχα στα θέατρά του, γνώρισα τις γειτονιές του, δραστηριοποιήθηκα επαγγελματικά επί δεκαετία ως δικηγόρος στο Περιστέρι, διεξήγαγα εκλογές στα σχολεία του, παντρεύτηκα στο δημαρχείο του. Σε όλη αυτήν την πολυετή διαδρομή γνώρισα ανθρώπους και σχέσεις που με δένουν με τον τόπο αυτό και σήμερα ακόμα, παρόλο που δεν κατοικώ πια εκεί, είμαι πιο συχνά στο Περιστέρι από οπουδήποτε αλλού! Είναι κέντρο δραστηριοτήτων μπορώ να πω επίσημα, το ένα μου πόδι πατάει σταθερά στα δυτικά! Κι η καρδιά και η ψυχή όμως χτυπούν ακόμα και για τα δυτικά!»

Γνήσια Περιστεριώτισσα λοιπόν, που η εφηβεία της σηματοδοτήθηκε όχι μόνο από το ζωντανό περιβάλλον της πόλης μας, αλλά και από την ποιητική δημιουργία που ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία:

«Η σχέση με την ποίηση ξεκίνησε περίπου στην εφηβεία μου, πολύ πριν δηλαδή τα φοιτητικά χρόνια και την επαγγελματική μου σταδιοδρομία κι έκτοτε της παραμένω πιστή. Με τα πισωγυρίσματά μου και τις αμφισβητήσεις μου, την ποίηση την αγαπώ και πιστεύω πολύ σε αυτή, έχω την ανάγκη λοιπόν να διαβάζω ποίηση, να γράφω ποίηση, να απαγγέλλω ποίηση, να ακούω ποίηση, να βλέπω ποίηση, να μοιράζομαι και να επικοινωνώ ποίηση».

Ποιες μπορεί να ήταν ή να είναι οι προκλήσεις ή οι προβληματισμοί για μια τέτοια ενασχόληση;

«Για μένα η ποίηση έχει υμνηθεί, έχει επαινεθεί αλλά έχει υποστεί και bullying και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να αποκατασταθεί και να επανορθωθεί κοινωνικά, ηθικά και δικαιοδοτικά!

Μολονότι εξαρχής ήταν για εμένα περισσότερο έκφραση και διοχέτευση συναισθημάτων, μεγαλώνοντας αυτό ολοένα κι άλλαζε. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί να επενδύσω στην ποίηση, με χρόνο, χρήμα, ενέργεια και κόπο γιατί αυτό νόμιζα ότι «ή το έχεις ή δεν το έχεις». Όπως όμως και για πολλά άλλα, αυτή η θέση μου μοιάζει εσφαλμένη ή σε κάθε περίπτωση, μη βοηθητική, οπότε αποφάσισα να εξασκηθώ και να διδαχθώ και να μάθω πράγματα, κάτι που σκοπεύω να μην αφήσω και στο μέλλον. Περίπου από το 2018 έχω φοιτήσει σε εργαστήρια ποίησης και πέρυσι έλαβα και το δίπλωμά μου φοίτησης από το Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος, εμπειρία για την οποία είμαι πολύ χαρούμενη κι ευγνώμων!»

Πέρυσι εκδόθηκε η ποιητική συλλογή της Αθηνάς Ιωάννου με τίτλο «Ιχνηλασία», από τις εκδόσεις Συρτάρι και συμμετείχε 50ό Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο. H παρουσίαση δε της ποιητικής της συλλογής πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο στον υπαίθριο χώρο των εκδόσεων.

Ενθουσιασμένη αλλά και με αίσθημα ταπεινότητας και ευθύνης, η Αθηνά δηλώνει:

«Ήταν εμπειρίες πρωτόγνωρες για μένα μα περιλαμβάνονταν πάντα στη «λίστα των ευχών» μου! Η έκδοση του βιβλίου είναι μια μαγική διαδικασία θα έλεγα και ένα πραγματικό ταξίδι κι εγώ το έχω μέχρι στιγμής απολαύσει πολύ, έχω γνωρίσει πολύ ωραίους ανθρώπους, δημιουργικούς, ορεξάτους ανθρώπους, ανθρώπους με ευαισθησία, καλαισθησία και αγάπη και μεράκι για το βιβλίο, για την ποίηση και τα ποιήματα, αναγνώστες, συγγραφείς, ποιητές, εκδότες και μαθαίνω πολλά παρατηρώντας τους και αλληλεπιδρώντας μαζί τους. Η «Ιχνηλασία» είναι μια συλλογή με ποιήματα που έχουν κυρίως ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και πανανθρώπινη θεματολογία. Κινείται από τη γέννηση, την οικογένεια, την αγάπη, τις σχέσεις, την επικοινωνία, τον έρωτα, τη ματαίωση, την απόρριψη, τη μοναξιά, το γήρας, το θάνατο. Μέσα από την ποιητική γλώσσα προσπαθώ να επικοινωνήσω, να μεταφέρω σκέψεις, αισθήσεις, συναισθήματα, εμπειρίες, προβληματισμούς για εμάς και τον κόσμο μας. Ο άνθρωπος είναι η αξία μου. Η αξία στην οποία πιστεύω κι επενδύω. Οι ανθρώπινες ανάγκες, η κοινωνία, τα προβλήματα, οι δυνατότητες ήταν και είναι τα σημεία ενδιαφέροντός μου, κάτι το οποίο φαίνεται και από την επιστημονική κι επαγγελματική μου πορεία».

Όπως ήδη προαναφέρθηκε η Αθηνά έχει σπουδάσει Νομική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχει κάνει μεταπτυχιακό στις Ποινικές Επιστήμες με κατεύθυνση το Ουσιαστικό Ποινικό Δίκαιο και άσκησε μάχιμη δικηγορία για δέκα χρόνια περίπου, με έδρα το Περιστέρι.

Ως δραστήρια και ανήσυχη προσωπικότητα όμως επέκτεινε τις σπουδές και τη δράση της:

«Κι ενώ εξακολουθώ να είμαι δικηγόρος επί του παρόντος, ωστόσο μου έγινε κάποια στιγμή σαφές ότι θέλω να εμπλακώ με έναν διαφορετικό τρόπο με τους ανθρώπους, να νιώσω ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερο τον εαυτό και την ιδιοσυγκρασία μου στις σχέσεις με αυτούς, ούσα εκεί για αυτούς, στις ανάγκες τους, στην υποστήριξη και ενδυνάμωσή τους, στη συνηγορία ευάλωτων συνανθρώπων μας, στη διαδικασία για την κοινωνική πρόοδο και την κοινωνική αλλαγή. Με αυτό το σκεπτικό αποφάσισα και φοίτησα εκ νέου στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, από όπου αναμένω πολύ σύντομα το πτυχίο μου!»

Ένας άλλος τομέας δράσης της είναι η επαφή της με τα παιδιά και η πρόσφατη προσπάθειά της να τα φέρει σε επαφή με την ποίηση.

«Σε αυτή τη χρονική συγκυρία λοιπόν ήρθε -όπως λέει κι ο Ποιητής- και μας βρήκε η ποίηση, αυτή τη φορά, με τη μορφή μιας πολύ όμορφης, ενδιαφέρουσας και αξιέπαινης πρότασης από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου! Ήταν πριν από ενάμιση μήνα περίπου, όταν μου προτάθηκε η πραγματοποίηση μιας δράσης γνωριμίας με την ποίηση στα παιδιά της Έκτης τάξης του σχολείου, πράγμα το οποίο αποδέχθηκα με πολύ ενθουσιασμό μπορώ να πω αλλά και αγωνία για το σχεδιασμό της! Συνδύαζε όμως τρεις πολύ σημαντικούς τομείς ενδιαφέροντος και ενασχόλησής μου, την ποίηση, την ομάδα και σχολική κοινότητα και φυσικά, το Περιστέρι! Έτσι σχεδιάσαμε τη δράση αυτή από κοινού, με κύριο στόχο να συστηθούμε με την ποίηση από την αρχή, να την προσεγγίσουμε βιωματικά, να σκεφτούμε και να δράσουμε ομαδικά και δημιουργικά! Οπότε και την 6η Μαΐου, ένα απόγευμα Σαββάτου συναντηθήκαμε στο 4ο Δημοτικό σχολείο Περιστερίου, όπου μαζί με 12 μαθητές και μαθήτριες της Έκτης «ταξιδέψαμε» για μιάμιση ώρα στον κόσμο των λέξεων, διερευνώντας και μοιραζόμενοι τα συναισθήματά μας, αμφισβητώντας απόψεις μας και εμπειρίες μας για την ποίηση μέχρι τώρα και αφήνοντας στο τέλος τα ίχνη και τα δημιουργικά μοναδικά αποτυπώματα αυτής μας της εμπειρίας στο χαρτί με λέξεις και χρώματα!

Ήταν πολύ γεμάτη και συγκινητική εμπειρία για εμένα και θεωρώ ότι ήταν και πολύ επιτυχημένη για το ότι συνέβαινε πρώτη φορά! Προσωπικά με συγκίνησε η συνεκτικότητα της ομάδας των παιδιών και μου έδωσε ελπίδα το γνήσιο ενδιαφέρον τους να συνεργαστούν και να πειραματιστούν με έναν διαφορετικό τρόπο. Αλλά και μεγάλη συγκίνηση μου επεφύλασσε το ότι μετά από χρόνια βρισκόμουν σε μια αίθουσα Περιστεριώτικου σχολείου και συνεργάστηκα με μαθητές που ήταν παιδιά δικών μου συμμαθητών από τη δική μας σχολική ζωή, μια ανέλπιστη χαρά! Εγώ και από το βήμα αυτό εδώ που μου δίνεται, ευχαριστώ από καρδιάς τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 4ου δημοτικού σχολείου Περιστερίου για αυτή την εμπειρία και εύχομαι να μπορέσουμε στο μέλλον να ξανασυνεργαστούμε, να εγκαθιδρύσουμε τέτοιες δράσεις προληπτικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα στην πόλη του Περιστερίου και να επαναφέρουμε την έννοια και την αίσθηση της κοινότητας όσο και την ανάγκη της».

Κλείνοντας αυτή μας τη γνωριμία και συνομιλία με την Αθηνά Ιωάννου, θα θέλαμε από κοινού να μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας ένα ποίημα από τη συλλογή «Ιχνηλασία», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Συρτάρι» απευθύνοντας σε όλους μας μια πρόσκληση:

απάντηση

Για να μη μείνουν οι ημέρες μας ξεκρέμαστες, να έχουν μια

ιστορία να πουν,

να μη μείνει ύστερα η ιστορία δίχως κάποιον να μπορεί να τη

διηγηθεί.

Για να μείνουν οι ημέρες, να φυλαχθούν, να μπορούν να

βιωθούν, να γλιτώσουν απ’ τις άγραφες λέξεις και τις άγραφες

σκέψεις.

Για το χώμα, τη γη που πατώ και που λέω σπίτι, το νερό που

βυθίζομαι και τον σπόρο της παπαρούνας. Για τον πηλό που

κόστισε η δημιουργία μας.

Για τους ανθρώπους και τον Άνθρωπο γράφω, τους γράφω να