Δεν ξέρω καθόλου από ράγκμπι, πώς παίζεται;

Το ράγκμπι, για να δώσουμε τον συντομότερο δυνατό ορισμό του, είναι ένα ομαδικό άθλημα επαφής, γεννηθέν στην Αγγλία το πρώτο μισό του 19^ου αιώνα. Στην πιο κοινή του μορφή, περιλαμβάνει δύο ομάδες να αναμετρώνται σε ένα γήπεδο παραλληλόγραμμου σχήματος με τέρματα σχήματος Џ στις δύο άκρες. Οι ομάδες προσπαθούν να σκοράρουν χρησιμοποιώντας μια μπάλα σχήματος οβάλ, και προφανώς όποια ομάδα συγκεντρώσει του περισσότερους πόντους είναι η νικήτρια.

Ας εξηγήσουμε όμως, κάποιες βασικές λέξεις που προαναφέρθηκαν. Το άθλημα είναι ομαδικό, και κανένας αθλητής από μόνος του δε μπορεί να οδηγήσει την ομάδα στη νίκη. Η αρμονία, ο συγχρονισμός και η τακτική προσήλωση, διαδικασίες που ενέχουν και απαιτούν καλό συνεργατικό και συλλογικό πνεύμα, είναι κλειδιά άμα κάποιος αθλητής θέλει να πετύχει στο ράγκμπι. «Αν δεν υπάρχει πειθαρχία, δεν υπάρχει ομάδα», μας τόνισε ο Παναγιώτης Τσιμπούκας,  ένας από τους αθλητές του συλλόγου με τους οποίους μιλήσαμε. «Όταν μαθαίνεις από μικρό παιδί να πειθαρχείς στην προπόνηση, αυτό μεταφέρεται και στην υπόλοιπη ζωή σου, στο σχολείο, στη γυμναστική κτλ».

Το θέμα της επαφής έχει, ίσως, καταρρακώσει το άθλημα στο θυμικό του μέσου μη μυημένου ανθρώπου ως ένα πολύ βίαιο άθλημα. Διαφορετικά από το αμερικανικό ποδόσφαιρο, άθλημα που λανθασμένα ταυτίζεται με το ράγκμπι και που αναμφίβολα στην Ελλάδα είναι πιο δημοφιλές λόγω του αμερικανικού πρωταθλήματος NFL, στο ράγκμπι οι αθλητές απαγορεύεται χρησιμοποιούν προστατευτικό εξοπλισμό, πέρα από μασελάκι στο στόμα. Αυτό, φυσικά, ενισχύει το κομμάτι της επαφής. Παρόλα αυτά, το ράγκμπι είναι ένα πολύ αυστηρό άθλημα, και όποιος αθλητής ξεπεράσει τα όρια σε κάποιο βρώμικο μαρκάρισμα θα λάβει μια πολύ αυστηρή ποινή από το διαιτητή. Ο Γιώργος Δρακουλάκης, αθλητής, μας είπε πάνω στο θέμα: «Άμα χτυπήσεις κάποιον, τιμωρείσαι από τον κανονισμό αμέσως. Ο διαιτητής ειδικά σε θέματα βίας είναι απόλυτος. Στο διαιτητή μπορεί να μιλήσει μόνο ο αρχηγός της ομάδας, και αυτό όχι πάντα. Επίσης, δεν επιτρέπεται ομιλία ούτε με τον αντίπαλο». Όπως καταλαβαίνει κανείς, το στερεότυπο για τη βία και τους τραυματισμούς στο ράγκμπι καταρρίπτεται. Μάλιστα, ο Παναγιώτης μας είπε, προς έκπληξή μας, ότι τους περισσότερους μικροτραυματισμούς-μώλωπες τους έχει πάθει λόγω του γηπέδου. «Ο πλαστικός χλοοτάπητας δεν είναι κατάλληλος για ράγκμπι. Μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα, πέρα από το ανθυγιεινό της υπόθεσης. Δυστυχώς, αν και είχε γίνει προσπάθεια για εφαρμογή φυσικού χλοοτάπητα στο γήπεδο του Δάσους, τελικά κατέληξε με συνθετικό». Παρόλα αυτά ο «Ιπποκράτης» παραμένει, καθώς δεν υπάρχει κάποια άλλη εγκατάσταση στο Δήμο για να τον φιλοξενήσει.

Ο «Ιπποκράτης» είναι απλά μια ομάδα ράγκμπι;

Ο «Ιπποκράτης» είναι μια ερασιτεχνική ομάδα ράγκμπι που ιδρύθηκε το 2012 στο Χαϊδάρι. Ως έδρα χρησιμοποιεί το κεντρικό γήπεδο του Αθλητικού Κέντρου Δάσους, στους πρόποδες του Ποικίλου. Διαθέτει ομάδες ενηλίκων ανδρών και γυναικών, καθώς και ομάδα παίδων, συμμετέχοντας σε φιλικά με άλλους συλλόγους, καθώς και διοργανώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Πέρα από τα διαδικαστικά, αυτό στο οποίο ενέμειναν ιδιαιτέρως οι ιδρυτές του συλλόγου, ο κος Ιπποκράτης Δρακουλάκης και η σύζυγός του, μεταξύ άλλων, πρώην αθλήτρια της εθνικής ομάδας ράγκμπι, Χαρά Καββάλα είναι το μότο «Ο διπλανός σου είναι και αδελφός σου». Αυτά που αντιληφθήκαμε από τις περιγραφές των ιθυνόντων είναι ότι το πρώτο και κύριο που διδάσκει ο σύλλογος είναι πως στον αθλητισμό όλοι πρέπει να συμπεριφέρονται με το σεβασμό που αρμόζει στους φίλους. Για την ατμόσφαιρα στους αγώνες μας είπαν πως «μπορεί οι αγώνες να χαρακτηρίζονται από πάθος και δυναμισμό αλλά στο τέλος όλοι δίνουμε χέρια, αγκαλιαζόμαστε και περνάμε χρόνο μαζί, με φίλους και, εντός γηπέδου μόνο, αντιπάλους». Αναπόφευκτη ήταν και η σύγκρισή του με έτερα αθλήματα: «Το ράγκμπι είναι το μόνο άθλημα που οι φίλαθλοι κάθονται διασκορπισμένοι στις κερκίδες, όλοι μαζί», μας είπε ο κος Δρακουλάκης. Το χαρακτήρισε ως «άθλημα ευγενών», φυσικά με καμία ελιτίστικη υπόσταση στα λεγόμενά του.

Αλλά αυτό που διαφοροποιεί τον «Ιπποκράτη» είναι οι δράσεις που αναλαμβάνει, είτε να διοργανώσει ο ίδιος, είτε να συμμετάσχει περήφανα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Ακολουθούν κάποια παραδείγματα:

·        

Τον Ιούλιο του 2016 ο «Ιπποκράτης» διοργάνωσε, συμπέφτοντας με την τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας στα πλαίσια της 31ης Θερινής Ολυμπιάδας του Ρίο ντε Τζανέιρο, το 1ο Διεθνές Τουρνουά RUGBY γυναικών–ανδρών στην Αρχαία Ολυμπία, υπό την αιγίδα της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας. Συμμετείχαν 8 εθνικές ομάδες ανδρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής, και 8 εθνικές ομάδες γυναικών.

·        

Τον Ιούνιο του 2017, στο Αθλητικό Κέντρο Δάσους Χαϊδαρίου διοργανώθηκε από το σύλλογο ένας πάρα πολύ ξεχωριστός αγώνας. Καλεσμένος στην εκδήλωση αυτή με το κοινωνικό μήνυμα «Η διαφορετικότητα μας ενώνει» ήταν η ομάδα Rugby ΑΜΕΑ του Αμαρουσίου. Οι αθλητές με αγωνιστικά αμαξίδια ευχαριστήθηκαν μαζί με τους παρευρισκόμενους το αγαπημένο τους άθλημα και υποστήριξαν-μετέδωσαν έτι περισσότερο τους σκοπούς του τουρνουά Rugby for All , του οποίοι προσπάθειες είναι «να προωθηθεί παγκοσμίως, μέσω της χώρας μας, η συμμετοχή όλων στο άθλημα του rugby ασχέτως φύλου, χρώματος, αναπηρίας, ιδιαιτερότητας, διαφορετικότητας».

·        

Η τελευταία και πιο πρόσφατη, μέχρι την επόμενη, διάκριση ήταν η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Animus Youth Games Event, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 27 και 29 Σεπτεμβρίου 2019 στην Ανκόνα της Ιταλίας. Όπως καταλάβαμε από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά και από τη μετάδοση των αγώνων που οι υπεύθυνοι φρόντισαν να κοινοποιήσουν στην επίσημη σελίδα στο facebook (RUGBY Χαϊδαρίου), οι αθλητές και οι ιθύνοντες του συλλόγου έζησαν στιγμές μεγάλης υπερηφάνειας.

Όλα αυτά μου άρεσαν! Πώς μπορεί το παιδί μου να συμμετάσχει;

Όσον αφορά τους ενδιαφερόμενους γονείς, είναι πολύ εύκολο να εγγράψουν το παιδί τους στις τάξεις του συλλόγου, ώστε όχι μόνο να αρχίσουν από μικρή ηλικία να έρχονται σε επαφή με το άθλημα αλλά και να μάθουν την πεμπτουσία και της βασικές αρχές του αθλητικού πνεύματος, της ευγενούς άμιλλας μέσω του σεβασμού του αντιπάλου και του ευ αγωνίζεσθαι. Δεν απαιτείται καμία απολύτως εμπειρία ή γνώση, ενώ σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι είναι ευπρόσδεκτοι όλοι οι σωματότυποι, καθώς στο ράγκμπι κάθε θέση απαιτεί διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά. Πίσω στον Παναγιώτη: «Εγώ παίζω στο φτερό, δηλαδή είμαι εκείνος που τρέχει με τη μπάλα στο χέρι προσπαθώντας, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές, να απωθήσω κάθε αντίπαλο που έρχεται προς το μέρος μου με σκοπό να με ρίξει για να μου αποσπάσει τη μπάλα. Όταν παίρνεις την πάσα από τον συμπαίκτη σου, έρχεται κι εκείνος από πίσω σου για να σε καλύψει. Η διαδικασία είναι ως εξής: ένας συμπαίκτης διώχνει τους αντίπαλους για να μην έρθουν κοντά σου, ένας σε προστατεύει κι ένας βγάζει τη μπάλα. Για να τα καταφέρεις σε αυτή τη θέση πρέπει να είσαι ταχύς. Αντιθέτως, εκείνος που διώχνει τους αντίπαλους πρέπει να έχει βαρύ σώμα». Αυτός είναι ο Γιώργος Δρακουλάκης, αυτή τη στιγμή απών από την ομάδα λόγω στρατιωτικής θητείας. «Έχω αδυνατήσει τώρα στο στρατό», αστειεύτηκε αρχικά. Και συνέχισε: «Συνήθως παίζω κέντρο λόγω του σώματός μου. Στο κέντρο είναι πιο πολλά τα χτυπήματα και τα πεσίματα. Γενικά, πέφτουμε-σηκωνόμαστε, πέφτουμε-σηκωνόμαστε. Στη θέση αυτή συνήθως αγωνίζονται οι πιο σωματικά δυνατοί παίκτες της ομάδας, που συνεπάγεται πως πρέπει να έχουν και κάποια κιλά παραπάνω. Αυτή η ικανότητα αντοχής και ανοχής στις φθορές και τα χτυπήματα σε κάνει καλύτερο στο να κερδίζεις πιο εύκολα μέτρα στο γήπεδο».