Ξεπερνώντας τα όρια- Ένα κορίτσι από το Περιστέρι στην κορυφή των ρινγκ!

Ξεπερνώντας τα όρια- Ένα κορίτσι από το Περιστέρι στην κορυφή των ρινγκ!

Επιμέλεια-Ερωτήσεις: Γιούλη Ηλιοπούλου

 

Το ευχάριστο νέο ήταν πως η Περιστεριώτισσα αθλήτρια του Fight Academy Αντωνία Κωνσταντοπούλου κατέκτησε την κορυφή στην κατηγορία των 54 κιλών, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας Αυστραλίας! Με αποφασιστικότητα, τεχνική αρτιότητα και ακλόνητη πίστη στον εαυτό της, ανέβηκε στο ρινγκ και κατάφερε να υπερισχύσει απέναντι σε σπουδαίες αντιπάλους.

Έτσι θέλησα να μάθω και άλλες πληροφορίες για ένα κορίτσι πρότυπο αθλήτριας και χαρακτήρα, μιας και για να πετύχεις αυτό το κατόρθωμα πρέπει να διαθέτεις ικανότητα, πείσμα και θέληση. Και η Αντωνία τα έχει όλα αυτά. Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξή της και θα καταλάβετε…

 

Αντωνία, καταρχάς συγχαρητήρια για την κατάκτηση του

χρυσού! Η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό είναι πώς

αποφάσισες να ασχοληθείς με την πυγμαχία, ένα άθλημα που

θεωρείται πιο «αντρικό»;

Καλησπέρα σας, και ευχαριστώ πολύ! Πριν απαντήσω στην

ερώτησή σας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία να

μοιραστώ την εμπειρία και την πορεία μου με τους αναγνώστες

σας.

Η απόφασή μου να ασχοληθώ με την πυγμαχία ξεκίνησε από μια

αναζήτηση θάρρους, αυτοπεποίθησης και έμπνευσης. Βρισκόμουν

σε μια δύσκολη περίοδο, με κάποιες εμπειρίες που με είχαν

φοβίσει ως νέο κορίτσι, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην

ξαναβρεθώ ποτέ φοβισμένη.

Μου κάνει εντύπωση να ακούω ότι η πυγμαχία θεωρείται

‘αντρικό’ άθλημα, ακόμα και σήμερα. Πιστεύω ότι είναι ένα

άθλημα που δεν έχει φύλο, μόνο πάθος και αφοσίωση. Παρόλα

αυτά, θεωρώ ότι έχουμε κάνει τρομερή πρόοδο. Προσωπικά, η

πυγμαχία μου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζω τη θηλυκότητά

μου και τη δύναμή μου, διότι σαν γυναίκες, γεννιόμαστε για τα

δύσκολα. Εύχομαι να εμπνέω κι άλλες γυναίκες να ακολουθήσουν

ό,τι αγαπούν, χωρίς περιορισμούς.

 

Από πότε ασχολείσαι με το συγκεκριμένο άθλημα;

Ασχολούμαι με την πυγμαχία από το 2015, όταν και ξεκίνησα τις

προπονήσεις μου. Ο πρώτος μου επίσημος αγώνας

πραγματοποιήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου του 2016.

 

Ποιες ιδιαίτερες ικανότητες απαιτούνται για την ενασχόληση με

την πυγμαχία;

Οι ιδιαίτερες ικανότητες που απαιτούνται για την ενασχόληση με

την πυγμαχία περιλαμβάνουν βασικές φυσικές ικανότητες όπως η

αντοχή, η εγρήγορση, η δύναμη, η ταχύτητα, η ισορροπία και η

ευκινησία. Από την άλλη πλευρά, οι βασικές πνευματικές

ικανότητες περιλαμβάνουν το κουράγιο, την πίστη, την αφοσίωση

και την πειθαρχία.

Ωστόσο, για μένα η νοοτροπία είναι αυτό που ξεχωρίζει τους

αθλητές. Υπήρξαν στιγμές που το σώμα μου ήταν εξαντλημένο,

αλλά το μυαλό μου και η καρδιά μου δεν με άφησαν να τα

παρατήσω. Η αρμονία ανάμεσα στο μυαλό, το σώμα και την

καρδιά είναι αυτή που σε οδηγεί στο να ξεπερνάς τα όριά σου και

να ανακαλύπτεις τι πραγματικά είσαι ικανός να πετύχεις, και

πραγματικά μπορούμε να πετύχουμε πολλά αρκεί να το

αποφασίσουμε.

 

Είναι γενικά ένα δύσκολο άθλημα (ίσως συγκριτικά και με

άλλα αθλήματα σε επίπεδο πρωταθλητισμού);

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ασχοληθεί με κανένα άλλο άθλημα

στη ζωή μου, εκτός από τη μουσική, για την οποία θα μιλήσω

αργότερα. Έτσι, δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Έχω διαβάσει σε

διάφορα μπλογκ ότι η πυγμαχία κατατάσσεται νούμερο 1 σε

βαθμό δυσκολίας σε σύγκριση με άλλα αθλήματα.

Ωστόσο, ως πυγμάχος, όταν παρακολουθώ είτε χορευτές, είτε

χορευτές του πάγου, γυμναστικές επιδείξεις ή σκιέρ στο χιόνι,

νιώθω τρομερό θαυμασμό.

Πιστεύω ότι η πυγμαχία είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο άθλημα,

αλλά όσο περισσότερο την εξασκείς, τόσο πιο «εύκολη» φαίνεται

να γίνεται η ζωή.

Επιπλέον, η πυγμαχία, πέρα από άθλημα, είναι για μένα ένας

τρόπος να δοκιμάζω τα όρια μου, να μαθαίνω την αξία της

πειθαρχίας και της αντοχής. Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται, μου έχει

μάθει να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις της ζωής με περισσότερη

αυτοπεποίθηση και σθένος.

 

Γεννήθηκες στο Περιστέρι;

Γεννήθηκα στο Μαρούσι, αλλά το Περιστέρι είναι το μέρος που

αποκαλώ σπίτι μου, αφού μεγάλωσα εκεί. Είναι η γειτονιά που

έχω τις πιο όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια.

 

Ασχολείσαι με κάποια άλλη δραστηριότητα εκτός τις

αθλητικές;

Τραγουδάω και γράφω στίχους από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που

μου επιτρέπει να εκφράζω συναισθήματα και να επικοινωνώ με

τον κόσμο σε ένα βαθύτερο επίπεδο.

Η πυγμαχία, μάλιστα, με έχει εμπνεύσει για πολλά από τα

τραγούδια μου, καθώς και τα δύο απαιτούν πάθος, ψυχή και

αφοσίωση.

Ξεκίνησα τη δισκογραφία μου το 2017, ανεβάζοντας τη μουσική

μου σε όλες τις πλατφόρμες, και πρόσφατα κυκλοφόρησα το

πρώτο μου άλμπουμ, ‘My Heart Knows the Way’.

Η πρώτη μου εμπειρία στη μουσική σκηνή ήταν όταν ήμουν 13

ετών, σε επανεκτέλεση του τραγουδιού ‘Το Κορίτσι του Μάη’,

που παρουσιάστηκε στην παιδική πρωινή εκπομπή του Alter.

Ήταν μια μοναδική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ!

Σήμερα, εκτός από την πυγμαχία, σπουδάζω μουσική εκτέλεση

και στιχουργία στο Collarts στη Μελβούρνη, συνεχίζοντας να

εξελίσσομαι και στους δύο αυτούς τομείς που αγαπώ.

 

 

Πώς ταξίδεψες στη μακρινή Αυστραλία και γιατί εκεί;

Θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιτάζω έξω από το παράθυρο και να

παρακολουθώ τα αεροπλάνα που περνούσαν, όταν ήμουν στην

πρώτη γυμνασίου, καθώς σκεφτόμουν τα ταξίδια που ήθελα κ εγώ

να κάνω μια μέρα. Από πολύ μικρή, αυτό ήταν ένα όνειρο που με

συνόδευε. Η επιρροή της μαμάς μου, που γεννήθηκε στην

Αυστραλία και άφησε την οικογένειά της στα 16 της για να

ταξιδέψει στην Αμερική και αργότερα στην Ελλάδα όπου γνώρισε

τον μπαμπά μου, υπήρξε καθοριστική για μένα. Είχα πάντα την

περιέργεια να γνωρίσω τον τόπο που μεγάλωσε η μαμά μου,

καθώς και τον στόχο να σπουδάσω μουσική και να γίνω καλύτερη

στα αγγλικά, προκειμένου να μπορώ να εκφράζομαι μέσα από το

αγαπημένο μου μουσικό είδος, την απαλή jazz, το R&B και το neo

soul. Αυτό που με γεμίζει δύναμη και με ωθεί να συνεχίζω είναι τα

τακτικά μου ταξίδια στην Ελλάδα και το πάθος μου για όσα

αγαπώ να κάνω.

 

 

Υπάρχει κάποια στιγμή στην πορεία σου που σκέφτηκες να τα

παρατήσεις;

Πολλές φορές στο παρελθόν αναρωτήθηκα γιατί επέλεξα αυτό το

άθλημα. Γιατί να συνεχίζω, ενώ θα μπορούσα να ασχοληθώ μόνο

με τη μουσική και να έχω μια πιο χαλαρή και ίσως πιο ασφαλή

ζωή; Υπήρξαν στιγμές, πριν από μεγάλους αγώνες, που

κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη σκεφτόμουν: «Παίξε

αυτόν τον αγώνα σαν να είναι ο τελευταίος σου». Και ύστερα

σκεφτόμουν την απόσυρση.

Όμως, αυτές οι στιγμές ήταν πάντα σύντομες. Ήξερα βαθιά μέσα

μου ότι δεν ήθελα να τα παρατήσω. Οι σκέψεις μπορεί να

έρχονται και να φεύγουν, αλλά δεν είναι η αλήθεια μας. Δεν

καθορίζουν ποιοι είμαστε πραγματικά. Εκείνη τη στιγμή, θυμάμαι

πάντα αυτό που έχω πει: αν η καρδιά ξέρει τι θέλει, θα βρει τρόπο

να οδηγήσει το μυαλό και το σώμα στη σωστή κατεύθυνση. Και η

δική μου καρδιά ξέρει ότι η πυγμαχία είναι κάτι παραπάνω από

ένα άθλημα για μένα—είναι ο δρόμος που με κάνει καλύτερη, πιο

δυνατή και πιο αληθινή προς τον εαυτό μου.

 

 

Η πιο δύσκολη στιγμή στην αθλητική σου πορεία;

Μια από τις δυσκολότερες στιγμές στην αθλητική μου καριέρα

ήταν πέρυσι. Είχα έρθει στην Ελλάδα με την ελπίδα να

προσπαθήσω ξανά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς δεν είχα

καταφέρει να προκριθώ στην Αυστραλία. Βλέποντας αυτή την

ευκαιρία ως μια μοναδική ευκαιρία να περάσω χρόνο με την

οικογένειά μου και να κυνηγήσω το όνειρό μου, έμεινα στην

Ελλάδα για 6 μήνες, αφήνοντας πίσω μου τον σύντροφό μου, το

κολλέγιο, τη δουλειά μου και τη ζωή μου για έναν στόχο που

τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.

Η πίεση να χάσω κιλά και να περιμένω αν θα συμμετάσχω σε

τουρνουά προετοιμασίας ήταν τεράστια. Δυστυχώς, αυτά τα

τουρνουά δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Η απογοήτευση ήταν

μεγάλη, και έφτασα σε σημείο να αμφιβάλλω αν έπρεπε να

συνεχίσω. Αν και ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της

πορείας μου, η αγάπη μου για το άθλημα με κράτησε δυνατή. Η

συνειδητοποίηση ότι οι αποτυχίες είναι μέρος της πορείας μας και

ότι κάθε δυσκολία μας φέρνει πιο κοντά στην προσωπική μας

ανάπτυξη με βοήθησε να συνεχίσω. Δεν με άφησε να παραιτηθώ,

και αυτό με δυνάμωσε τόσο ψυχικά όσο και σωματικά για να

συνεχίσω να κυνηγάω τα όνειρά μου.

Φτάνοντας στο σήμερα όπου με την επιστροφή μου και

λαμβάνοντας μέρος στο Queen Of the Ring και στο πρωτάθλημα

της Αυστραλίας κατέκτησα και τους δύο τίτλους.

 

 

Η πιο χαρούμενη στιγμή;

Η πιο χαρούμενη στιγμή της καριέρας μου ήταν το 2017, όταν

ταξίδεψα στην Ελλάδα για να συμμετάσχω στο εθνικό

πρωτάθλημα. Αυτή η εμπειρία είχε ιδιαίτερη συναισθηματική αξία

για μένα, καθώς ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε έναν τόσο

σημαντικό αγώνα στην πατρίδα μου. Η προετοιμασία με τον

δάσκαλό μου, τον Βασίλη Οικονόμου από το Fight Academy,

ήταν εντατική και απαιτητική, και η κατάκτηση του τίτλου με

γέμισε περηφάνια και ικανοποίηση. Ήταν το καλύτερο

"ευχαριστώ" που μπορούσα να προσφέρω σε κάποιον που έχει

αφιερώσει τη ζωή του για εμάς. Ο Βασίλης μου έχει διδάξει αξίες

που θα κουβαλώ για πάντα, κάνοντάς με καλύτερο άνθρωπο.

Μια από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις ήταν η παρουσία όλης

της οικογένειάς μου στην εξέδρα, που με στήριζε. Όλες οι θυσίες

και οι στιγμές προπόνησης απέκτησαν αξία εκείνη τη στιγμή,

καθώς άκουσα τις φωνές τους από το ρινγκ και είδα την

υπερηφάνεια στα μάτια τους.

Δυστυχώς, λίγα χρόνια αργότερα, έχασα τον μπαμπά μου και τον

παππού μου, δύο από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα στη ζωή μου.

Παρ' όλα αυτά, είμαι πάντα ευγνώμων για εκείνη τη μοναδική

στιγμή που μοιραστήκαμε, γιατί ένιωσα τη δύναμή τους να με

καθοδηγεί. Όταν οι δυσκολίες της ζωής με καλούν, θυμάμαι ότι το

πιο σημαντικό είναι η οικογένεια, η αγάπη και η υποστήριξη που

προσφέρουμε ο ένας στον άλλο. Αυτή η εμπειρία με έχει βοηθήσει

να παραμείνω δυνατή και να συνεχίσω να παλεύω όχι μόνο για τα

όνειρά μου, αλλά και για εκείνους που δεν είναι πια κοντά μου,

θυμούμενη πάντα τις στιγμές που αξίζει να ζούμε στο έπακρο.

 

 

Ποιες θυσίες πρέπει να κάνει κανείς για να πετύχει τόσο

υψηλούς στόχους; Αξίζει τον κόπο;

Για να πετύχει κανείς υψηλούς στόχους, χρειάζεται πάνω απ’ όλα

πίστη, δράση, απεριόριστη θέληση και υπομονή. Οι θυσίες συχνά

γίνονται τρόπος ζωής και, σε προχωρημένο επίπεδο, οι

προσπάθειές μας μπορεί να φαίνονται σαν θυσίες.

Ωστόσο, παραμένω πειθαρχημένη, παρά τους πειρασμούς, χωρίς

να το θεωρώ θυσία. Υπάρχει πάντα η κατάλληλη στιγμή για

διασκέδαση, απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τους στόχους μας και

την αφοσίωσή μας σε αυτούς. Η ισορροπία είναι το παν, και οι

θυσίες που κάνουμε είναι μέρος της πορείας μας προς την

επιτυχία.

Αξίζει τον κόπο; Για μένα, αξίζει τον κόπο εφόσον απολαμβάνω

τη διαδικασία και επιδιώκω προσωπική εξέλιξη. Όταν υπάρχει

πάθος και αγάπη για αυτό που κάνουμε, η απόλαυση είναι

αναπόφευκτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι εύκολο, αλλά

σίγουρα αξίζει τον κόπο.

 

Έχει κάνει φιλίες μέσα από τον χώρο του αθλήματος; Με τις

αντιπάλους σου τι σχέση έχεις;

Ναι, έχω κάνει αρκετές φιλίες μέσα από τον χώρο του αθλήματος,

καθώς υπάρχει αλληλεγγύη, κατανόηση και σεβασμός μεταξύ των

αθλητών, προπονητών και όλων όσοι εμπλέκονται. Όλοι

γνωρίζουμε τις θυσίες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο

καθένας μας για να φτάσει σε αυτή τη θέση. Επιπλέον η

προπόνηση είναι πολύ πιο ευχάριστη όταν την κάνεις με φίλους

και γελάς στην πορεία, κάτι που ενισχύει ακόμα περισσότερο τους

δεσμούς μας.

Σέβομαι τους αντιπάλους μου, και έχει συμβεί να γίνω φίλη με

κάποιες από αυτές που έχω αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Αυτές οι

εμπειρίες με έχουν βοηθήσει να συνειδητοποιήσω ότι έχω γίνει

καλύτερος άνθρωπος/αθλήτρια, καθώς οι σχέσεις που

δημιουργούμε στον αθλητισμό είναι πολύτιμες και μας διδάσκουν

την αξία της συνεργασίας και της υποστήριξης.

 

 

Και κάτι επίκαιρο. Πώς θα περάσεις τις γιορτές; Στο

Περιστέρι ή στην Αυστραλία;

Φέτος θα περάσω τις γιορτές στην Αυστραλία! Θα είναι

καλοκαιρινά Χριστούγεννα αυτή τη χρονιά. Πέρυσι ήμουν στην

Ελλάδα, οπότε συνήθως περνάω μία χρονιά στην Αυστραλία και

μία στην Ελλάδα. Έτσι, δίνω την ευκαιρία στον σύντροφό μου να

περάσει μια χρονιά με την οικογένειά του, και μια εγώ με τη δική

μου. Αυτή η εναλλαγή μας επιτρέπει να δημιουργούμε όμορφες

αναμνήσεις και να διατηρούμε την επαφή με τις οικογένειές μας,

κάτι που είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Καλά Χριστούγεννα και

καλή Πρωτοχρονιά εύχομαι σε όλους! Σας στέλνω όλη μου την

αγάπη από Μελβουρνη!

 

 

Και λίγα λόγια για τη σχολή της Αντωνίας που την ώθησε και την προετοίμασε να κατακτήσει την κορυφή.

Το Fight Academy στο Περιστέρι είναι κάτι περισσότερο από μια σχολή πυγμαχίας. Είναι μια κοινότητα ανθρώπων με κοινή αγάπη για το άθλημα. Από το 2005 που ιδρύθηκε από τον Βασίλη Οικονόμου, έχει ως στόχο να προσφέρει ένα φιλικό και υποστηρικτικό περιβάλλον όπου ο καθένας, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή φυσικής κατάστασης, μπορεί να δοκιμάσει και να αγαπήσει την πυγμαχία.

Ο Προπονητής του Fight Academy, Βασίλης Οικονόμου, είναι πτυχιούχος προπονητής, κάτοχος του πρώτου αστεριού της παγκόσμιας ομοσπονδίας ΑΙΒΑ και από 2014 προπονεί και  την ομάδα πυγμαχίας του Πολεμικού Ναυτικού.

Οι αθλητές της σχολής είναι είτε επαγγελματίες αθλητές μεγάλων αγωνιστικών απαιτήσεων που συμμετέχουν σε πανελληνία πρωταθλήματα και μεγάλες διοργανώσεις, είτε απλώς μαθητές με σωστή αθλητική παιδεία και αγάπη για την Πυγμαχία.

Τα τμήματα που υπάρχουν στο Fight Academy είναι Πυγμαχία για όλους, πυγμαχία για γυναίκες και για παιδιά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το τμήμα πυγμαχίας για παιδιά καθώς ξεφεύγει από τα παραδοσιακά δεδομένα ενός παιδικού τμήματος πολεμικών τεχνών. Εκτός από την τέχνη που διδάσκονται τα παιδιά με τα οφέλη που δέχονται όπως αυτοπεποίθηση, πειθαρχεία, συγκέντρωση, αυτοάμυνα, αρχές κ.α. προπονούνται με όργανα και μεθόδους που αναπτύσσουν τις ψυχοκινητικές δεξιότητές τους με αποτέλεσμα τη γρήγορη και σταθερή ψυχοσωματική ωρίμανση. Επίσης, διοργανώνονται εκπαιδευτικές εκδρομές όπως αναρρίχηση, ράφτινγκ αλλά και εκδρομές φιλανθρωπικού χαρακτήρα με πολλά μηνύματα και μαθήματα ζωής για τους μικρούς αθλητές. Σε αυτί μπορούν να ενταχθούν παιδιά από 5 χρονών. Ο κυριότερος στόχος του τμήματος αυτού είναι η διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών μέσα από το άθλημα της Πυγμαχίας και του Kick Boxing.

Τα μόνα προαπαιτούμενα είναι υγεία και διάθεση για προπόνηση. Η κακή φυσική κατάσταση, τα περιττά κιλά ή η έλλειψη πρότερης εμπειρίας σε πολεμικές τέχνες δε θα πρέπει να είναι ανασταλτικοί παράγοντες για να δοκιμάσει κανείς γιατί με την κατάλληλη καθοδήγηση μπορούν να αλλάξουν.