Του Αλέξανδρου Λαλάκου

Υπάρχει ένας δρόμος που είναι ντροπή για το Περιστέρι. Δεν είναι ένας μικρός δρόμος σε κάποια συνοικία, είναι ένας πολυσύχναστος δρόμος που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, δεν έχει αλλάξει καθόλου. Και σίγουρα και οι πιο παλιοί θα ισχυριστούν το ίδιο. Είναι η οδός Πελασγίας, που ξεκινά από τη Θηβών και καταλήγει στην οδό Φαβιέρου, στα σύνορα με Χαϊδάρι. Θα αναφερθώ στο μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου που ξεκινάει μπροστά από το 1ο Γυμνάσιο και Λύκειο Περιστερίου. Είναι ένας δρόμος σχεδόν χωρίς πεζοδρόμια. Μπορεί κάποιος να διακρίνει σε μερικά σημεία πεζοδρόμια, σε άλλα σημεία σχεδόν καθόλου ή σε άλλα σημεία, εκεί που υπήρχε πεζοδρόμιο, πέτρες και τσιμέντο. Είναι ένας δρόμος άνοδος και κάθοδος, συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Περιστέρι, το Χαϊδάρι και την Λεωφόρο Αθηνών. Η επιβάρυνσή του σε καθημερινή βάση από αυτοκίνητα είναι πολύ μεγάλη. Είναι ένας δρόμος επικίνδυνος για τους κατοίκους και τους περαστικούς. Δρόμος με στροφές και καθόλου ορατότητα σε πολλά σημεία. Επικίνδυνο λοιπόν να τον διασχίσεις ή να τον περπατήσεις. Εκεί θα συναντήσεις τριτοκοσμικές εικόνες, με πολίτες να περιμένουν το λεωφορείο σε πεζοδρόμιο που δεν ξεπερνά το μισό μέτρο πλάτος και τα αυτοκίνητα να περνούν, ιδιαίτερα τα φορτηγά και τα λεωφορεία, ξυστά. Είναι ένας δρόμος που δεν προσφέρεται για εμπορική ανάπτυξη, γιατί –το είπαμε- κανείς δεν μπορεί να περπατήσει στα πεζοδρόμιά του για να «χαζέψει» στις βιτρίνες. Παρόλα αυτά κάποιοι επιχειρηματίες επιμένουν να ανοίγουν τα μαγαζιά τους εκεί, υπομένοντας τη μιζέρια του δρόμου ή περιμένοντας να αλλάξει κάτι. Και το μόνο που έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια είναι το Πάρκο Ανακύκλωσης, ένας όμορφος χώρος ανακύκλωσης που έχει φτιάξει ο δήμος και πραγματικά είναι «σαν τη μύγα μες στο γάλα».

Θυμάμαι, πριν αναλάβει δήμαρχος Περιστερίου ο Ανδρέας Παχατουρίδης, ο δρόμος ήταν στην ίδια κατάσταση. Και ενώ ο προηγούμενος δήμαρχος Θ. Δημητρακόπουλος ήταν αγαπητός στους Περιστεριώτες, έχασε τη δημαρχία γιατί οι ψηφοφόροι ήθελαν μια νέα πνοή στο Περιστέρι. Και πράγματι ο Ανδρέας Παχατουρίδης μεταμόρφωσε το Περιστέρι και αυτό το εισπράττει από τους κατοίκους της πόλης. Όμως αναρωτιέμαι γιατί ξέχασε αυτόν τον δρόμο; Έχει μεταμορφώσει ο ίδιος και οι συνεργάτες του πολλά σημεία, γωνιές, δρόμους, πλατείες στο Περιστέρι, μέσα από χρόνια οργάνωσης και δουλειάς. Γιατί για τον συγκεκριμένο δρόμο υπήρξε αδιαφορία; Μήπως δεν είναι ένας από τους πιο κεντρικούς δρόμους του Περιστερίου; Πόσο δύσκολο θα ήταν να γίνει μονόδρομος, με απλά κανονικά πεζοδρόμια; Δεν αναφέρω κάτι το ακραίο, με τεράστια πεζοδρόμια, μιλώ για τα πεζοδρόμια ενός μέτρου που ούτε καν αυτά υπάρχουν σε ορισμένα σημεία. Μονής κατεύθυνσης για τα αυτοκίνητα. Εξάλλου η Τζων Κένεντυ είναι μεγάλος δρόμος και θα μπορούσε να απορροφήσει την είσοδο στο Περιστέρι από το Χαϊδάρι, όπως και κάποιοι άλλοι δρόμοι. Έτσι η Πελασγίας θα γινόταν ανθρώπινος δρόμος, η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τα καυσαέρια θα ήταν μικρότερη αλλά και θα βελτιωνόταν το επίπεδο ζωής των κατοίκων. Ποιοι μπορεί να είναι ενάντια σε αυτή την- ούτε καν έργο το ονομάζω- απλή διορθωτική κίνηση που θα έπρεπε να γίνει από τον δήμο Περιστερίου εδώ και χρόνια; Αυτοί που εναντιώνονται πάντα και που θέλουν να έχουν το αυτοκίνητό τους κάτω από το σπίτι, σχεδόν πάνω στο πεζοδρόμιο και τους οποίους συνήθως οι τοπικοί άρχοντες που παίρνουν τις αποφάσεις φοβούνται να κακοκαρδίσουν. Εν ολίγοις δεν θέλουν να «σπάσουν τα αυγά». Όμως, δήμαρχε, έχεις αποδείξει ότι δεν «μασάς», αφού έχεις μεταμορφώσει ολόκληρο Περιστέρι, έναν απ’ τους μεγαλύτερους δήμους στην Ελλάδα. Πόσο ακόμα θα ανεχτείς την τριτοκοσμική εικόνα της Πελασγίας;