Η έμπνευση και η δημιουργικότητα εκπαιδευτικών και μαθητών έχει δώσει μια άλλη πνοή στο Θέατρο Πολιτών στο Περιστέρι και το έχει καταστήσει κέντρο πολιτισμού για τα παιδιά μας που αναδεικνύουν τα ταλέντα χάρη στην καθοδήγηση άξιων δασκάλων. Γνωρίζοντας βέβαια πως έχουν πραγματοποιηθεί πλήθος εκδηλώσεων με εξαιρετικό ενδιαφέρον νιώθω την ανάγκη να σταθώ στην εκδήλωση του 1ου Γυμνασίου Περιστερίου την οποία παρακολούθησα και μου άφησε ανεξίτηλες εντυπώσεις, τόσο εξαιτίας του πλούτου των λαϊκών θησαυρών που προέβαλε, όσο και του κεφιού που μας μετέδωσε κυρίως στην κορύφωση της λήξης με τους παραδοσιακούς χορούς που άψογα απέδωσαν οι μαθητές. Ήταν ένα ταξίδι στον χρόνο μέσα από λαϊκές αφηγήσεις που μάλιστα διδάσκονται στο μάθημα των Νέων Ελληνικών του σχολικού βιβλίου. Αν αυτό δε λέγεται δημιουργική αξιοποίηση της γνώσης που αντιτίθεται στη στείρα απομνημόνευση, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισης της παιδείας μας κρίνεται ανεπαρκής.
Μέσα από απλές ιστορίες που αναδεικνύουν τις ρίζες της νέας ελληνικής λογοτεχνίας και τη σοφία της λαϊκής μας παράδοσης οι μαθητές μας δίδαξαν και μας συγκίνησαν. Ο βασιλιάς που λυτρώθηκε από την ανορεξία όταν βίωσε τη χαρά της δημιουργίας, ο φτωχός που όταν απέκτησε χρήματα έχασε την ανεμελιά του αλλά και ο αγνός φίλος που έπεσε θύμα εκμετάλλευσης από κάποιον που του παρίστανε τον φίλο με ιδιοτελή κίνητρα ήταν κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των δρώμενων που μας συντρόφευσαν και συγχρόνως μας βοήθησαν να προσεγγίσουμε την αληθινή ουσία της ζωής. Γιατί η παράδοση κι αυτόν τον ρόλο καλείται να διαδραματίσει, να μεταφέρει το απόσταγμα της πλούσιας πείρας του λαού και να προσφέρει στις επόμενες γενιές την ανεκτίμητη γνώση της εμπειρίας.
Ιδιαίτερα συγκινηθήκαμε προς το τέλος των εκδηλώσεων με την απόδοση του γνωστού Δημοτικού τραγουδιού "Του γιοφυριού της Άρτας" που παρακολουθήσαμε μέσα από τις απίστευτες ερμηνείες των μαθητών, τις συγκρούσεις των ηρώων και κυρίως του πρωτομάστορα, ο οποίος αναγκάσθηκε να θυσιάσει τη γυναίκα του προκειμένου να στεριώσει το γεφύρι.
Νομίζω πως οι περισσότεροι δακρύσαμε τη στιγμή που η άτυχη κοπέλα χάνει τη ζωή της κι ενώ στην αρχή καταριέται το έργο το οποίο γίνεται η αιτία να θυσιαστεί, στο τέλος το ενδεχόμενο να χάσει τον αδερφό της ως υποψήφιο διαβάτη ενός καταραμένου γιοφυριού, την κάνει να αλλάξει την κατάρα σε ευχή, προσδίδοντας μεγαλείο στην ακούσια θυσία της.
Έργα γνωστά, ιδωμένα από μια άλλη ματιά, με την ευαισθησία και την καθοδήγηση των φιλολόγων Αμαλίας Ζορμπά και Αθανασίας Μπαλαδήμα, της υποδιευθύντριας κυρίας Παραδείση, η οποία έδωσε τον ρυθμό και το κέφι στη βραδιά με τους άψογα εκτελεσμένους χορούς. Κι όπως πάντα με τη συμβολή του κυρίου Τζήκα και της κυρίας Θεοφανοπούλου στα σκηνικά και το ελεύθερο και δραστήριο πνεύμα της διευθύντριας Ασπασίας Τζαβάρα. Σίγουρα συμμετείχαν και άλλοι άξιοι εκπαιδευτικούς που ξεχνάμε, γι’ αυτό αξίζει ένα συνολικό "μπράβο" σε όλο τον Σύλλογο διδασκόντων του 1ου Γυμνασίου Περιστερίου.
Όπως όμως προαναφέραμε, στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκαν και άλλες αξιόλογες μαθητικές εκδηλώσεις και σίγουρα ξεχωρίζει αυτή που ήταν αφιερωμένη στα 50 χρόνια της ελληνικής δημοκρατίας. Μέσα από τη σύμπραξη πέντε σχολείων παρακολουθήσαμε τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας περνώντας από τα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας, για να φτάσουμε στη δικαίωση της δημοκρατίας που ακόμη κι αν δεινοπαθεί, πρέπει να αξιολογηθεί από τους νέους, ευαισθητοποιώντας τους και καθιστώντας τους ενεργούς πολίτες. Σίγουρα από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αποκομίσαμε πολλά και κυρίως οι μαθητές με τη βιωματικότητα που παρέχει το δρώμενο ένωσαν και ύψωσαν τις φωνές τους. Εν αναμονή ενός καλοκαιριού που πολλές φωνές θα ακουστούν και ίσως... εισακουσθούν.
