Του Αποστόλη Ηλιόπουλου

Σε αυτό το άρθρο, θα κάνω λογοκλοπή.

Βέβαια, ό,τι και να γράψει κανείς, είναι, υπό μία έννοια, λογοκλοπή. Γιατί δεν γεννηθήκαμε με λέξεις και με έννοιες δικές μας, αλλά τις μαθαίνουμε καθώς μεγαλώνουμε και κατόπιν δανειζόμαστε αυτές που μας ταιριάζουν ή που απλά βρέθηκαν μπροστά μας και μας κινητοποίησαν για να μπορέσουμε να νοηματοδοτήσουμε, τόσο όσο χρειαζόμαστε, τον ανόητο κόσμο στον οποίο ζούμε. Όσο πιο «έντιμος» και συνεπής ο δανεισμός, τόσο μεγαλύτερη η λογοκλοπή. Υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις των δημιουργών των ιδεών, των επινοητών ή των επαναπροσδιοριστών των νοημάτων των λέξεων, αλλά δεν ανήκω σε αυτούς. Γράφω όχι για να καινοτομήσω, να δημιουργήσω ή να επαναπροσδιορίσω, αλλά για να εκφραστώ με δανεικές σκέψεις, να επαναλάβω μερικές φορές μήπως και κατανοήσω λίγο καλύτερα αυτά που είπαν άλλοι. Με τα δικά τους λόγια.

Σήμερα, λοιπόν, θα επαναλάβω τη μέθοδό μου με ένα κάπως πιο πρόδηλο τρόπο, ταυτόχρονα όμως θα επιχειρήσω και κάτι διαφορετικό. Θα κλέψω ένα κακογραμμένο κείμενο της Ελένης Παπαδοπούλου και θα αλλάξω από αυτό μόνο ό,τι χρειάζεται ώστε όταν διαβάσει και τα δύο ο αναγνώστης να νιώσει λιγότερο αηδιασμένος. Η περισσότερο. Αναλόγως πώς έχει μάθει να τρέφεται.

Καλή τύχη, αναγνώστη.

«Είναι πολύ απλό το αφύσικο να γίνει φυσιολογικό. Πρώτα βάζεις το θέμα στο τραπέζι. Πάντα υπάρχουν οι καλοθελητές που θα κάνουν την αρχή. Το τυλίγεις με ένα αμπαλάζ πιασιάρικο, συγκινητικό, να έχει κάτι από «πατρίδα και τιμή», «ηρωισμό», «δημοκρατία». Και το δίνεις σε πολιτικούς «συντηρητικούς» και συνεργαζόμενα ΜΜΕ για να ξεκινήσει η προπαγάνδα στην κοινωνία.

Συγχρόνως οργανώνεις τη διαπόμπευση, τον τραμπουκισμό, τη συκοφάντηση, ακόμη και το κυνήγι όποιου τολμήσει να πει ότι ο άνθρωπος δικαιούται να ισχυρίζεται πως έχει κατακτήσει τους ουρανούς. Διότι κατά τον «συντηρητικό νου» ο άνθρωπος ανήκει στο έδαφος, στο χώμα. Δικαίωμα σε πτήσεις έχουν μόνο τα πουλιά γιατί τα προίκισε η φύση με φτερά και ο άνθρωπος, όπως ο γάιδαρος, η κατσίκα και ο ασβός και άλλα ζώα, πρέπει να αποτελούν μαζί το κοπάδι της γης, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία στις μέρες μας.

Αφού, λοιπόν, βομβαρδίσεις την κοινωνία με όλες τις μουρλές θεωρίες και πεποιθήσεις διαφόρων που σε παλαιότερες εποχές θα ήταν του γιατρού και του αμόρφωτου, αλλά τώρα τους ακούμε με ανοιχτό το στόμα, το παράλογο, το αφύσικο, το εξωφρενικό, το απάνθρωπο αρχίζει και φαίνεται αδιάφορο. Εξοικειώνεται το κοινό με τον γειωμένο άνθρωπο. Σου λέει, αυτός δηλαδή γιατί να δει τη γη από ψηλά όπως ο αετός; Και έτσι αρχίζει η κοινωνία να σκέφτεται πόσο άδικο είναι να μοιράζονται τα πουλιά τον ουρανό με τον  άνθρωπο και πώς θα αποκατασταθεί η αδικία. Έρχεται, λοιπόν, ο «συντηρητικός» πολιτικός και δίνει λύση. Να απαγορεύεται η πτήση σε ό,τι δεν έχει φτερά. Να καταρριφθεί ό,τι βρίσκεται στον ουρανό και δεν είναι πουλί. Συνεχίζοντας το αγαστό έργο της παιδείας και της θρησκείας, η πολιτεία να κόβει πρώτα από όλα τα φτερά της φαντασίας των ανθρώπων από μικρή ηλικία και αμέσως μετά τα όνειρα και τέλος τη σχέση με την εξέλιξη και την πρόοδο, με τον εαυτό τους. Και οι συντηρητικοί που υπέπεσαν στο ατόπημα της προοδευτικής σκέψης για τον ανθρωπισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα, να καούν στην πυρά μαζί με τους νόμους τους.

Υπάρχουν βέβαια και μερικοί γραφικοί, κάτι προοδευτικοί, καθόλου πατριώτες που επιμένουν πως ο πολιτισμός μας, οι γνώσεις και η τεχνολογία μας επιτρέπουν να πετάμε, ακόμα και να ονειρευόμαστε το διάστημα. Μισό λεπτό, έχουμε ήδη πάει κι εκεί.

Και έχουν καταντήσει στις μέρες μας οι λογικοί να φαίνονται ζουρλοί και οι ζουρλοί κανονικοί άνθρωποι.

Ό,τι ακριβώς συνέβη και στο θεατρικό έργο του Ιονέσκο «Ρινόκερος». Όταν εμφανίστηκε ο πρώτος ρινόκερος στην πόλη, όλοι ήταν ανάστατοι. «Τι είναι αυτό;» έλεγαν. Σιγά σιγά οι ρινόκεροι πολλαπλασιάζονταν. Ο κόσμος άρχιζε να τους συνηθίζει. Δεν προκαλούσαν πια εντύπωση. Μέχρι που τελικά όλοι στην πόλη έγιναν κι αυτοί ρινόκεροι και ο ήρωας έμεινε ο μόνος άνθρωπος. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του ζώου από τον συγγραφέα. Έτσι και τώρα. Οι ρινόκεροι γίνονται κανονικότητα και ο κόσμος συνηθίζει. Μόνο που όσοι αποδέχονται τους ρινόκερους μετατρέπονται και οι ίδιοι σε παχύδερμα. Οι άνθρωποι τελικά σε αυτήν τη χώρα θα μείνουν μία μειοψηφία;»

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση, δική σας.

Για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει και το αρχικό κείμενο, ας γκουγκλάρει την αρθρογράφο και θα το βρει. Έχει γίνει VIRAL.